آفرینشگری کودکان در هنرهای نمایشی

این مقاله به بررسی نقش هنرهای نمایشی در پرورش آفرینش گری (خلاقیت) کودکان می پردازد. یافته ها حاکی از آن است که هنرهای نمایشی، با فراهم آوردن بستری امن و پویا، به کودکان امکان می دهند تا هیجانات پیچیده خود را به صورت نمادین بیان کنند، مهارت های شناختی و زبانی خود را تقویت نمایند و توانایی همکاری و حل مسئله را در بستر گروهی توسعه دهند. بازی نمادین به عنوان پایه و اساس این فرآیند شناسایی شده است. همچنین، نقش محیط حمایت گر و مربی به عنوان تسهیل گر (و نه کارگردان) به عنوان عاملی کلیدی در شکوفایی خلاقیت کودکان تاکید می شود. در نهایت، این مقاله نتیجه می گیرد که مشارکت فعال کودکان در خلق اثر نمایشی، نه تنها به پرورش خلاقیت هنری، بلکه به رشد همه جانبه اجتماعی، عاطفی و شناختی آنان منجر می شود و به عنوان یک ضرورت در نظام های آموزشی مطرح است. سرمایه گذاری برای گنجاندن برنامه های منسجم و خلاقانه هنرهای نمایشی در بطن آموزش کودکان، نه یک فعالیت فوق برنامه، بلکه یک سرمایه گذاری اساسی برای پرورش نسلی خلاق، انعطاف پذیر، همدل و توانمند است که می توانند با بهره گیری از قدرت تخیل و آفرینش خود، چالش های فردا را به فرصت تبدیل کنند.

کلیدواژه ها:

آفرینشگری ، کودکان ، هنرهای نمایشی ، بازی نمادین ، رشد شناختی ، تسهیل گری