شناسایی و اولویت بندی مولفه های تاب آوری سازمانی شهرداری تهران در مواجهه با زلزله

تاب آوری سازمانی، به ویژه در نهادهای حیاتی شهری همچون، شهرداری برای مدیریت کارآمد بحران ها و تضمین تداوم خدمات ضروری، از اهمیت راهبردی برخوردار است. با توجه به قرارگیری شهر تهران بر روی گسل های فعال و مواجهه دائمی با خطر زلزله، ارتقای تاب آوری شهرداری تهران در این زمینه حیاتی است. این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی مولفه های کلیدی تاب آوری سازمانی شهرداری تهران در مواجهه با بلایای طبیعی به خصوص زلزله انجام پذیرفته است تا ظرفیت های مقابله ای انطباقی و بازسازی آن را ارتقاء بخشد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که تاب آوری سازمانی شهرداری تهران مجموعه ای از ابعاد سیستمی، انسانی، فرهنگی و مدیریتی را در بر می گیرد. این ابعاد شامل مواردی نظیر ساختار سازمانی منعطف و شبکه ای، فرهنگ سازمانی مبتنی بر یادگیری و نوآوری، ظرفیت های بالای نیروی انسانی ماهر و متعهد، نظام های اطلاعاتی و ارتباطی کارآمد و رهبری قاطع و آگاه به بحران است که هر یک نقش مهمی در تقویت توانمندی های سازمان در مواجهه با شوک ها ایفا می کنند. اولویت بندی این مولفه ها بر اهمیت رویکردی جامع و یکپارچه تاکید دارد که در آن هیچ یک از ابعاد فوق به تنهایی کارساز نخواهد بود، بلکه تعامل و هم افزایی آنها شرط لازم برای تاب آوری موثر است. نتایج این پژوهش می تواند مبنایی برای تدوین سیاست های راهبردی و برنامه های عملیاتی در جهت تقویت تاب آوری سازمانی شهرداری تهران و سایر نهادهای مشابه در کشور باشد و مسیر را برای پژوهش های آتی در زمینه ارزیابی و پایش تاب آوری شهری و سازمانی در برابر مخاطرات طبیعی هموار سازد. این مطالعه با رویکردی چندرشته ای بر ضرورت یکپارچگی ابعاد فنی، اجتماعی و انسانی در مدیریت بحران تاکید دارد و می تواند به ارتقای دانش در حوزه تاب آوری شهری کمک شایانی نماید.

کلیدواژه ها:

تاب آوری سازمانی ، مدیریت بحران ، زلزله ، مدیریت شهری