ارزیابی میزان اثربخشی مصرف پروبیوتیک در زنان مبتلا به PCOS کاندید تزریق داخل رحمی اسپرم

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 16

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MSHCONG10_059

تاریخ نمایه سازی: 8 آذر 1404

چکیده مقاله:

مقدمه: بر اساس شواهد، میزان موفقیت IUI (Intrauterine Insemination) نتایج بسیار گسترده ای داشته و وابستگی بسیار زیادی به نحوه انتخاب زنانی می باشد که در مطالعات انجام شده تحت این پروسه قرار می گیرند. IUI یکی از روش های درمانی کمک باروری می باشد که در زوج های دارای اندیکاسیون درمانی، موفقیت قابل قبولی دارد و از سوی دیگر، مصرف پروبیوتیک ها به صورت خوراکی در زنان مبتلا به ناباروری و اختلالات عملکرد جنسی می تواند منجر به افزایش موفقیت درمانی شده و با بهبود فلور میکروبی روده ای و واژینال همراه است. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان اثربخشی مصرف پروبیوتیک در زنان مبتلا به PCOS کاندید IUI می باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، ۱۰۰ نفر از زنان سنین ۱۹ تا ۳۷ سال مبتلا به PCOS بر اساس کرایتریای Rotterdam ۲۰۰۳ که کاندید IUI بوده و به مرکز درمان ناباروری بیمارستان کوثر مراجعه داشته اند، در دو گروه (۱:۱) مداخله و پلاسبو بررسی شدند. در گروه مداخله، روزانه یک کپسول پروبیوتیک به صورت خوراکی به مدت یک ماه و سپس از ماه دوم داروهای محرک تخمک گذاری از روز سوم سیکل قاعدگی همراه با کپسول پروبیوتیک خوراکی ماه قبل تجویز شد. در گروه پلاسبو، همانند گروه مداخله، پروبیوتیک پلاسبو تجویز شد و در ماه دوم نیز داروهای محرک تخمک گذاری به تنهایی از روز سوم سیکل قاعدگی تجویز شدند. پس از القاء تخمک گذاری و انجام IUI، پیامد های مطالعه شامل میزان بارداری شیمیایی و کلینیکی، تعداد فولیکول های دامیننت و ضخامت آندومتر در دو گروه بررسی و مقایسه شدند. یافته ها: میانگین سن بیماران ۹/۴ ± ۷/۲۸ سال بود. تفاوتی بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر یافته های پایه دموگرافیک و ارزیابی پاراکلینیکی مشاهده نشد (۰۵/۰p>). نرخ بارداری شیمیایی در گروه مداخله بیشتر از گروه پلاسبو بود، ولی تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (۱۶ درصد در مقابل ۱۲ درصد؛ ۵۶۴/۰p=). نرخ بارداری کلینیکی در گروه مداخله به طور معنی داری بیشتر از گروه پلاسبو بود (۱۴ درصد در مقابل ۴ درصد؛ ۰۰۸/۰p=). نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده از مطالعه کنونی می توان نتیجه گرفت که مکمل درمانی پروبیوتیک با کپسول لاکتوفم به مدت ۴ هفته در زنان مبتلا به PCOS کاندید IUI، به طور قابل توجهی منجر به بهبودی پارامترهای باروری در مقایسه با گروه پلاسبو نشده است.

کلیدواژه ها:

سندرم تخمدان پلی کیستیک ، تزریق داخل رحمی اسپرم ، ناباروری ، روبیوتیک

نویسندگان

مهسا فرشادفر

گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران

طاهره بهروزی لک

گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران