بررسی تاثیر جو سازمانی و اخلاقی بر کیفیت زندگی حرفه ای و تعلق پذیری در محیط کار در پرستاران شاغل در بخش های مراقبتهای کودکان

مقدمه:  بر پایه مطالعات انجام شده جو سازمانی و اخلاقی بیمارستان ممکن است بر سطوح کیفیت زندگی حرفه ای پرستاران و به تبع آن ارائه مراقبت های ایمن و با کیفیت به بیماران تاثیرگذار باشد. و همچنین حس تعلق پذیری در محیط کار نیز یکی دیگر از عوامل تاثیر گذار بر کیفیت زندگی بوده که می تواند نقش میانجی گری بین متغیر جو سازمانی و اخلاقی بر متغیر کیفیت زندگی باشد. بنابراین تحقیقات در این زمینه می تواند بازخورد مفیدی برای مدیران سازمانها و به ویژه بیمارستانها فراهم کند تا در مسیر توجه به کیفیت زندگی حرفه ای پرستاران گام برداشته و به توسعه بیشتر و بهتر آن بپردازند. مواد و روش کار: این مطالعه، یک پژوهش توصیفی تحلیلی است که به شکل مقطعی انجام خواهد گرفت. در این مطالعه تمامی پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه کودکان در دانشگاه علوم پزشکی ارومیه به روش تمام شماری وارد پژوهش شدند. معیار های ورود به مطالعه شامل داشتن حداقل مدرک کارشناسی پرستاری، حداقل ۳ ماه سابقه کار پرستاری در بخش مراقبت های ویژه و تمایل به شرکت در پژوهش بودند. ابزار گرداوری داده ها در این مطالعه فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه کیفیت زندگی حرفه ای، جو اخلاقی، جو سازمانی بیمارستان و تعلق پذیری در کار بود. اطلاعات توسط نرم افزار Spss-۲۳ و R مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: رابطه غیر مستقیم متغیر جو سازمانی به کیفیت زندگی از طریق تعلق پذیری محل کار و جو اخلاقی به کیفیت زندگی از طریق تعلق پذیری محل کار مقدار صفر را در برمیگیرد که به معنی آن است که این دو مسیر غیر مستقیم در کل نمونه، معنی دار نیست، نقش میانجی هر دو تایید نمی شود. نتیجه گیری: از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که جو سازمانی و اخلاقی بر کیفیت زندگی پرستاران تاثیر گذار است. بنابراین توصیه می گردد مدیران پرستاری با ایجاد فضایی مثبت و اخلاقی، کیفیت زندگی بالاتر و به تبع آن کیفیت مراقبتی بهتر و در نهایت بهره وری بهتر و بیشتر سازمان را باعث شوند.

کلیدواژه ها:

جو سازمانی و اخلاقی ، کیفیت زندگی ، پرستاران مراقبتهای ویژه