مقایسه اثربخشی روش تدریس چندحسی (اورتون-گیلینگهام) و روش سنتی در بهبود مهارت خواندن دانش آموزان نارساخوان

چکیده این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی روش تدریس چندحسی (اورتون-گیلینگهام) و روش تدریس سنتی در بهبود مهارت خواندن دانش آموزان نارساخوان انجام شد،، این مطالعه به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گردید.جامعه آماری شامل دانش آموزان نارساخوان پایه سوم و چهارم ابتدایی بود که ۴۵ دانش آموز به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه (۱۵ نفر گروه آزمایشی اول با روش چندحسی، ۱۵ نفر گروه آزمایشی دوم با روش سنتی و ۱۵ نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. گروه آزمایشی اول به مدت ۱۶ جلسه ۴۵ دقیقه ای تحت آموزش با روش چندحسی اورتون-گیلینگهام قرار گرفتند، نتایج تحلیل نشان داد که بین سه گروه در مهارت های خواندن تفاوت معناداری وجود دارد. روش چندحسی اورتون-گیلینگهام در مقایسه با روش سنتی و گروه کنترل، به طور معناداری منجر به بهبود مهارت های خواندن از جمله دقت خوانش، درک مطلب، سرعت خواندن و شناسایی کلمات در دانش آموزان نارساخوان شد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: اثربخشی ، چند حسی ، مهارت خواندن ، دانش آموزان.