تاثیر روش های تدریس فعال بر یادگیری دانش آموزان

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر روش های تدریس فعال بر یادگیری و درک مفاهیم توسط دانش آموزان در سال ۱۴۰۴ انجام شده است. نتایج به دست آمده از یک مطالعه تجربی بر روی ۱۰۰ دانش آموز در دو گروه تدریس فعال و سنتی نشان می دهد که استفاده از روش های تدریس فعال موجب بهبود یادگیری و انگیزه دانش آموزان می شود. این پژوهش یک تحقیق کیفی و کاربردی است که با استفاده از روش توصیفی و فیش برداری از منابع معتبر، اطلاعات جمع آوری شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر نیز، شامل ۱ نفر مدیر مدرسه، ۱ نفر معلم، ۱ نفر مشاور تحصیلی (معاون پرورشی)، مادر یکی از دانش آموزان مدرسه، ۱ نفر از دانش آموزان مدرسه شهر مشهد می باشد. مشارکت کننده های این پژوهش ۵ نفر هستند که از ۴ نفر مرد و از ۱ نفر خانم می باشند که انتخاب شده اند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری و با روش مقایسه ای موازی تحلیل شده اند. یافته های تحقیق نشان می دهند که روش های تدریس فعال، به ویژه در دروس عملی، تاثیر مثبتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارند و بهبود نمرات تا ۳۰% را به همراه دارند. این روش ها همچنین موجب افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان می شوند، اما ممکن است برخی از دانش آموزان به دلیل خجالت در فعالیت های گروهی کمتر مشارکت کنند. علاوه بر این، این روش ها مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله را تقویت می کنند، هرچند نیاز به تمرین بیشتر و طراحی تکالیف واقع گرا برای بهبود این مهارت ها وجود دارد. چالش هایی نظیر نیاز به آموزش معلمان، کمبود فضای فیزیکی و مقاومت والدین نیز در اجرای این روش ها مطرح است. به منظور بهبود یادگیری، ضروری است که برنامه های آموزشی برای معلمان و طرح های حمایتی برای والدین توسعه یابند و برنامه های درسی به گونه ای طراحی شوند که امکان استفاده موثر از روش های تدریس فعال را فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس فعال ، یادگیری مشارکتی ، انگیزه یادگیری ، مهارت های اجتماعی ، نتایج تحصیلی