بررسی تاثیر عدالت آموزشی بر افت تحصیلی نسل Z

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر عدالت آموزشی بر افت تحصیلی نسل Z در سال ۱۴۰۴ انجام شده است. پژوهش حاضر به روش پدیدارنگاری با ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شده است، جامعه آماری آن نسل Z شهر مشهد را در بر می گیرد، نمونه ای به حجم ۵ نفر متشکل از ۳ دختر و ۲ پسر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. این پژوهش، مطالعه ای کیفی با هدف کاربردی و ماهیت توصیفی است. داده های به دست آمده از مصاحبه ها با استفاده از روش تفسیری و طی مراحل کدگذاری باز، استخراج مولفه، و دسته بندی در قالب مضامین عمده، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته های این پژوهش کیفی نشان می دهد که از دیدگاه نسل Z، عدالت آموزشی مفهومی چندوجهی است که شامل دسترسی برابر به منابع آموزشی با کیفیت (همچون کادر متخصص و فناوری های نوین)، مرتبط و کاربردی بودن محتوای آموزشی، و وجود نظام ارزشیابی منصفانه و متناسب با تفاوت های فردی می شود. تجارب بی عدالتی در این زمینه ها، مانند نابرابری در کیفیت مدارس، شکاف دیجیتال، و محتوای غیرمرتبط، مستقیما با کاهش انگیزه و دلسردی از نظام آموزشی در این نسل ارتباط دارد. این وضعیت، به همراه فشار روانی ناشی از نظام ناکارآمد، امتحانات استرس زا، و مشاهده نابرابری فرصت ها، از مهم ترین عوامل زمینه ساز افت عملکرد تحصیلی و حتی ترک تحصیل آنان شناسایی گردید. ویژگی های خاص نسل Z، از جمله نیاز به آموزش تعاملی، نگرانی از آینده شغلی، و احساس عدم درک متقابل با سیستم سنتی، تاثیرپذیری آنان از بی عدالتی های آموزشی و پیامدهای آن را تشدید می کند. در نهایت، مشخص شد که نقص در ابعاد گوناگون عدالت آموزشی به عنوان عاملی کلیدی در بروز و استمرار پدیده افت تحصیلی در میان این نسل عمل می کند.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، افت تحصیلی ، نابرابری آموزشی ، نسل Z ، مشهد