نقش نگرش، آمادگی دیجیتال و مشارکت فعال دانشجویان در یادگیری الکترونیکی (مطالعه موردی: دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه تهران، ۱۴۰۴-۱۴۰۳)

با گسترش فناوری های دیجیتال، یادگیری الکترونیکی به یکی از ارکان اساسی نظام آموزشی تبدیل شده است و نیاز به انعطاف پذیری در یادگیری و بازنگری در روش های سنتی آموزش را نشان می دهد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه نگرش دانشجویان مهندسی شیمی دانشگاه تهران نسبت به یادگیری الکترونیکی با آمادگی دیجیتال و مشارکت فعال آنان و نقشی که این متغیرها در یادگیری الکترونیک ایفا می نمایند، انجام شد. روش پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل ۵۰۰ دانشجوی کارشناسی بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول کوکران، ۲۴۷ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه ای معتبر و پایا گردآوری و با نرم افزار JASP تحلیل شدند. نتایج نشان داد نگرش مثبت به یادگیری الکترونیکی با آمادگی دیجیتال و مشارکت فعال دانشجویان رابطه مثبت و معناداری دارد. نوآوری پژوهش، تلفیق چارچوب های نظری پذیرش فناوری و خودتعیین گری برای تحلیل تعامل میان مهارت های دیجیتال، انگیزه ذاتی و طراحی محیط های یادگیری است.

کلیدواژه ها:

نگرش به یادگیری الکترونیکی ، آمادگی دیجیتال ، مشارکت فعال ، آموزش الکترونیکی ، مدل ها