نقش مدرسه در هویت اجتماعی دانش آموزان

نقش معلم در نظام آموزشی فراتر از انتقال صرف دانش و مهارت های درسی بوده و به گونه ای عمیق بر فرآیند پیچیده ی شکل گیری شخصیت دانش آموزان تاثیر می گذارد؛ امری که از اهمیتی بنیادین در روان شناسی تربیتی و جامعه شناسی آموزش و پرورش برخوردار است. هدف این پژوهش نظری، ارائه ی تحلیلی مفهومی و عمیق از کارکرد الگویی معلم و واکاوی ابعاد چندگانه ی تاثیر آن بر ساختار شخصیتی دانش آموزان است. یافته های این تحلیل نشان می دهد که تاثیرگذاری الگویی معلم در سطوح مختلفی عمل می کند: در بعد روان شناختی، این فرآیند از تقلید ساده فراتر رفته و به درونی سازی ارزش ها، هنجارهای اخلاقی، راهبردهای مقابله با چالش ها و نگرش به یادگیری منجر می شود. از منظر اجتماعی و فرهنگی، معلم به مثابه یکی از کارگزاران کلیدی جامعه پذیری، تجسم بخش فضائل حرفه ای و مدنی است و به طور غیرمستقیم هنجارهای اجتماعی را به نسل بعد منتقل می کند. افزون بر این، در بعد رشته ای، منش فکری، کنجکاوی علمی و شور و اشتیاق معلم می تواند هویت تحصیلی و انگیزه ی درونی دانش آموزان را به طور بنیادین شکل دهد. در نهایت، این پژوهش تاکید می ورزد که شناخت و تقویت کارکرد الگویی معلم امری حاشیه ای نبوده، بلکه پیش نیازی اساسی برای پرورش نسل هایی مسئولیت پذیر، خلاق و دارای سلامت روانی است و نتایج آن می تواند پیامدهای مهمی برای بازنگری در برنامه های تربیت معلم، سیاست گذاری های آموزشی و گشودن افق های نوین در تحقیقات تجربی میان رشته ای داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نقش الگویی معلم ، شکل گیری شخصیت ، الگوپذیری ، تربیت