نقش تاب آوری دیجیتال در کاهش اضطراب تحصیلی ناشی از استفاده بیش از حد از فضای مجازی در دانش آموزان ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تاب آوری دیجیتال در کاهش اضطراب تحصیلی ناشی از استفاده بیش از حد از فضای مجازی در دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. با گسترش استفاده از فناوری و شبکه های مجازی در میان کودکان، نگرانی هایی درباره اثرات روانی و تحصیلی آن به وجود آمده است. در این پژوهش، تاب آوری دیجیتال به عنوان یک مهارت سازگارانه در مواجهه با چالش های فضای مجازی مورد توجه قرار گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه های چهارم تا ششم مدارس ابتدایی شهر پاکدشت در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ بود. نمونه ای به حجم ۳۰۰ نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استفاده از فضای مجازی (طراحی شده توسط محقق بر اساس الگوی کاک مار و همکاران، ۲۰۱۷)، مقیاس اضطراب تحصیلی فیلیپس (Phillips, ۱۹۹۹) و پرسشنامه تاب آوری دیجیتال سینگ و همکاران (Singh et al. , ۲۰۲۰) بود. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین استفاده بیش از حد از فضای مجازی و اضطراب تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (r=۰. ۳۸, p<۰. ۰۱)؛ همچنین، تاب آوری دیجیتال با هر دو متغیر یادشده رابطه منفی و معنادار داشت و نقش میانجی آن در کاهش اضطراب تحصیلی تایید شد. یافته ها بیانگر آن است که آموزش و تقویت تاب آوری دیجیتال می تواند به عنوان راهبردی موثر در کاهش آسیب های روانی و تحصیلی ناشی از فضای مجازی در دانش آموزان ابتدایی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری دیجیتال ، اضطراب تحصیلی ، فضای مجازی ، دانش آموزان ابتدایی.