تاب آوری و پایداری مصالح سیمانی

تاب آوری و پایداری مصالح سیمانی یک مسئله واحد چند بعدی هستند که باید همزمان در مقیاس ریز ساختار عملکردهای چندگانه و چرخه عمر بهینه شوند. در جبهه مواد طیف چسباننده های کم کربن (ژئوپلیمر CSA LC۳ و سامانه های چند کاره از بتنهای خود حسگر و ابرخازنهای ساختاری تا مواد زیست فعال و خود ترمیم شونده به بلوغ آزمایشگاهی رسیده اند و ظرفیت ادغام کارکردهای انرژی حسی با الزامات سازه ای را نشان داده اند. هم افزایی با سازه های دیجیتال و چاپ سه بعدی، مسیر «سازه های دیجیتال مجهز به همزاد دیجیتال و پایش درجا را گشوده است، اما برای پایداری عملکرد در مقیاس واقعی هنوز به پروتکلهای آزمون شتاب یافته و کنترل کیفیت اندازه پذیر نیاز است. در سطح سیستم، اقتصاد چرخشی (جایگزینی کلینکر/سنگدانه با پسماندها و طراحی برای بازیافت انتخابی میتواند همزمان ردپای کربن و ریسک های بهره برداری را کاهش دهد، ولی موانع استاندارد گذاری ترکیب محور اقتصاد مقیاس و بازار پذیر پابرجاست. جمع بندی،حاضر ضرورت یک نقشه راه همگرا شامل 'طراحی داده محور فرمولاسیونها'، 'خطوط پایلوت با کنترل حلقه بسته کدهای کاملا عملکردی همراه با تدارکات سبز، و 'بانک های داده ی میدانی متن باز' را برجسته می.کند تنها در این چارچوب است که نسل نوین مصالح تاب آور و پایدار از آزمایشگاه به زیر ساختهای واقعی گذار می کند.

کلیدواژه ها:

سامانه های چند کاره همزاد ، دیجیتال اقتصاد چرخه عمر چسباننده های کم کربن ، خود ترمیم شوندگی