تاثیر راهبرد شاگردپروری مبتنی بر اسناد بالادستی در ارتقای امید به آینده ی دانش آموزان و دانشجویان

شاگردپروری به عنوان رکنی محوری در نظام آموزشی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، نقشی حیاتی در توسعه ی سرمایه ی انسانی و تقویت چشم انداز آینده ی دانش آموزان ایفا می کند. این پژوهش با هدف سنجش تاثیر راهبرد شاگردپروری معلمان بر میزان امید به آینده ی دانش آموزان و شناسایی عوامل موثر بر این رابطه، طراحی و اجرا شده است. پژوهش حاضر با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از منابع سه گانه ی: مطالعات کتابخانه ای (پیشینه ی نظری)، اسناد بالادستی نظام آموزشی ایران و داده های تجربی گردآوری شده انجام پذیرفته است. جامعه ی آماری شامل ۲۰۴ نفر از دانش آموزان بود که با به کارگیری روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی متناسب (PPS) انتخاب شدند تا نمایایی آماری مناسب تضمین گردد. یافته های نشان داد معلمان پایبند به راهبرد شاگردپروری، تاثیری مثبت و آماری معنادار بر افزایش امید به آینده و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشتند و شاگردپروری مبتنی بر مبانی اخلاقی و دینی، منجر به افزایش چشمگیر امید به آینده، اعتماد اجتماعی و سرمایه ی فرهنگی دانش آموزان گردید و درنهایت تحلیل داده ها نشان داد امید به آینده در دانش آموزان، بیش از آنکه متاثر از ویژگی های فردی باشد، تحت تاثیر عوامل ساختاری (از جمله نظام شاگردپروری) شکل می گیرد.

کلیدواژه ها:

شاگردپروری ، آموزش ، سرمایه اجتماعی ، تربیت ، امید به آینده