نقش منش استاد در شاگردپروری

استاد، فقط معلم کتاب نیست بلکه معلم زندگی است. منش، دانش، بینش و روش، چهار ویژگی یک معلم تراز در مجامع جهانی و بین المللی و مورد پذیرش همه ی فعالان عرصه ی تعلیم و تربیت است. منش استاد به عنوان یکی از موثرترین عوامل تربیتی می تواند نقش محوری در شکل گیری شخصیت علمی اخلاقی و معنوی شاگردان داشته باشد. این پژوهش بر آن است نقش منش استاد را در رشد شخصیتی شاگرد مورد بررسی و واکاوی قرار دهد. هدف این پژوهش، آشنا نمودن استادان، معلمان و مربیان، با نقش پایدار و عمیق خویش در تعلیم و تربیت است. در این پژوهش از روش تحلیل مفهومی و مطالعه ی اسنادی و کتابخانه ای بهره گرفته شده است. داده های پژوهش از منابع دینی شامل آیات قرآن کریم، روایات معتبر اهل بیت علیهم السلام و نیز سخنان حکما، عرفا و علمای بزرگ تعلیم و تربیت اسلامی استخراج و با روش مضمون کاوی و استنباط تحلیلی، تحلیل شده اند. بررسی ها نشان می دهد که منش استاد پنج بعد اساسی دارد: یک. منش شناختی استاد (پردازش)، دو. منش دیداری (درون داد)، سه. منش شنیداری (درون داد)، چهار. منش گفتاری (برون داد)، پنج. منش کرداری (برون داد). نتیجه ی پژوهش حاکی از آن است که مادامی که استاد در تمام ابعاد شناختی، دیداری، شنیداری، گفتاری و کرداری در راستای اهداف تعلیم و تربیت اسلامی سیر نماید، شاگردان به طور تکوینی از رنگ و صبغه ی متعالی استاد بهره مند می شوند و خود را به حیات طیبه و زندگی پاک نزدیک می سازند. آن شاگردان می توانند پیشرو جامعه ی اسلامی شوند و مایه ی روشنی چشم اولیا و مربیان گردند.

کلیدواژه ها:

منش استاد ، شاگردان ، حیات طیبه