مدل سازی و بهینه سازی بهره وری چاه نفت با در نظر گرفتن اثر ضریب پوسته، شعاع چاه و ضخامت مخزن به کمک دینامیک سیالات محاسباتی، روش سطح پاسخ و الگوریتم ژنتیک

بهره وری چاه های نفت یکی از عوامل کلیدی در بهینه سازی تولید و کاهش هزینه ها در عملیات استخراج نفت است. ویژگی های مختلف مخازن نفتی، از جمله تغییرات فشار، تخلخل و نفوذپذیری، چالش هایی را برای بهره برداری بهینه از چاه ها ایجاد می کنند. این تحقیق به بررسی بهینه سازی بهره وری چاه نفت با استفاده از دینامیک سیالات محاسباتی، روش سطح پاسخ و الگوریتم ژنتیک پرداخته است. تاثیر سه پارامتر کلیدی شامل ضریب پوسته، شعاع چاه و ضخامت مخزن بر بهره وری چاه نفت با استفاده از شبیه سازی دینامیک سیالات محاسباتی و تحلیل روش سطح پاسخ بررسی شده است. سپس این پارامترها در یک طرح عاملی کامل با ۲۷ حالت مختلف مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت با استفاده از الگوریتم ژنتیک، این پارامترها برای دستیابی به حداکثر بهره وری بهینه سازی شدند.  نتایج به دست آمده نشان می دهند که بهینه سازی این پارامترها با الگوریتم ژنتیک، منجر به حداکثر بهره وری می شود. مقادیر ضریب همبستگی (R²) و ضریب همبستگی تعدیل شده (adj R²) برای مدل حاصل به ترتیب برابر با ۹۶۳/۰ و ۹۵۲/۰ بدست آمده است. مقادیر بهینه پارامترها شامل ضریب پوسته ۴۱۲/۰، شعاع چاه ۲۵/۰ متر و ضخامت مخزن ۳۹۹ متر می باشد، که در این شرایط شاخص بهره وری برابر با ۶۳۹/۰ محاسبه گردید. نتایج این تحقیق اطلاعات ارزشمندی در خصوص حساسیت پارامترها و تنظیمات بهینه جهت افزایش بهره برداری از مخازن نفتی ارائه می دهند.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، ضریب پوسته ، شعاع چاه ، ضخامت مخزن ، بهینه سازی ، دینامیک سیالات محاسباتی ، روش سطح پاسخ ، الگوریتم ژنتیک