تحلیل تطبیقی نمادهای طبیعی در آثار فدوی طوقان و موسوی گرمارودی

ادبیات مقاومت بازتابی از نبرد ملتها برای آزادی هویت و کرامت انسانی است و در این میان شاعران با بهره گیری از نمادهای ادبی، به زبان استعاره و ایهام مفاهیم ژرفی را بازنمایی می کنند. این پژوهش با رویکردی تطبیقی به بررسی نمادهای طبیعی در شعر دو شاعر برجسته جهان اسلام، فدوی طوقان از فلسطین و سیدعلی موسوی گرمارودی از ایران می پردازد. هدف شناخت سازوکارهای نمادپردازی در شعر این دو شاعر و بررسی وجوه اشتراک و افتراق آنها در بافت فرهنگی، سیاسی و تاریخی متفاوت است. یافته های پژوهش نشان می دهد که هر دو شاعر با بهره گیری از نمادهایی چون «خاک»، «درخت»، «پرنده»، «آفتاب»، «سنگ»، مفاهیمی چون، وطن، مقاومت، شهادت و امید را بیان می دارند. با این حال تفاوت در بستر جغرافیایی و تجربه زیسته، به تفاوت هایی در نوع استفاده و بار معنایی این نمادها انجامیده است. در نهایت این پژوهش نشان می دهد که نمادهای طبیعی در شعر، مقاومت نه تنها ابزار زیبایی شناختی بلکه عنصری موثر در انتقال پیام های عاطفی و سیاسی اند.

کلیدواژه ها:

تحلیل تطبیقی ، نمادهای طبیعی ، فدوی طوقان ، موسوی گرمارودی ، ادبیات مقاومت