کنگر فرنگی (Cynara scolymus L)، گزینه های مناسب برای تولید علوفه-دارو: چکیده

مطالعه ای با هدف ارزیابی کیفیت علوفه کنگر فرنگی (Cynara scolymus L) تحت تاثیر تراکم (۵۷، ۶۷، ۸۰ و ۱۰۰ هزار بوته در هکتار)، سیستم تغذیه (شاهد، شیمیایی، زیستی و تلفیقی) و زمان برداشت (۱۱۰ و ۱۶۰ روز بعد از کاشت) آزمایشی در سال های زراعی ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ در دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. فاکتوریل منابع نیتروژن و تراکم کاشت به عنوان عامل اصلی و زمان برداشت به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. صفات کیفی علوفه شامل قابلیت هضم ماده خشک (DMD)، کربوهیدراتهای محلول در آب (WSC)، پروتئین خام (CP)، دیواره سلولی منهای همی سلولز (ADF)، خاکستر کل (Ash)، فیبر خام (CF)، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و درصد کلسیم و پتاسیم در ماده خشک علوفه بود. نتایج نشان داد تراکم کاشت تاثیری بر ارزش غذایی علوفه نداشت. کوددهی موجب بهبود کیفیت علوفه کنگر فرنگی برداشتی در فصول مختلف در مقایسه با شاهد شد. برهم کنش سه جانبه سیستم تغذیه x تراکم x زمان برداشت (NDxH) برای صفات کیفیت علوفه معنی دار شد. تغذیه تلفیقی که با هدف کاهش ۵۰ درصدی کود شیمیایی طراحی و اعمال شده بود، در بسیاری از صفات کیفی علوفه کنگر از جمله NDF، ADF، WSC، DMD و کلسیم برتر از تغذیه شیمیایی ظاهر شد. افزایش دوره رشد رویشی کنگر از ۱۱۰ به ۱۶۰ روز با کاهش کیفیت علوفه همراه بود. تاثیر کود زیستی و نیز روش تلفیقی مشابه شیوه شیمیایی بود و در نتیجه بخوبی قابلیت جایگزینی با هدف کاهش مصرف کودهای شیمیایی دارند.

کلیدواژه ها:

کنگر فرنگی ، کیفیت ، علوفه ، هضم پذیری علوفه