مقایسه بربرین و پیکروکروسین به عنوان جایگزینهای طبیعی برای ترکیب درمانی میزوپروستول میفپریستون: یک مطالعه in silico

داروهای میزوپروستول و میفپریستون داروهای مورد تایید برای القای سقط هستند. اما بواسطه عوارض کمتر و قیمت مناسب تر، توجه پژوهشگران حوزه داروسازی همواره به سمت و سوی ترکیبات جایگزین داروهای صناعی بوده است. هدف پژوهش محاسباتی حاضر بررسی مکانیسم های ممکن مقایسه پتانسیل سقط آوری بربرین (آلکالوئید اصلی Berberis vulgaris) و پیکروکروسین (گلیکوزید مونوترپن Crocus sativus) در برهم کنش با گیرنده ها و آنزیم های کلیدی مرتبط با خاتمه بارداری است. ساختار سه بعدی ترکیبات مورد مطالعه شامل بربرین، پیکروکروسین و دیگر مواد موثره غیر فرار زعفران از پایگاه Pubchem دریافت شد. گیرنده های هدف شامل پروژسترون (PDB ۱۲۸)، گلوکوکورتیکوئید (LTWNHZ)، پروستاگلاندین E۲ (۴OAR M۹) و استروژن (G۵۰۵۲) بودند. داکینگ مولکولی با نرم افزار AutoDock ۴.۲ انجام و انرژی، اتصال نوع پیوندها و binding modes محاسبه و ثبت شد. پایداری بهترین کمپلکس لیگاند-گیرنده نیز با نرم افزار GROMACS مورد بررسی قرار گرفت. از میان لیگاندهای مورد بررسی، بربرین و پیکروکروسین انرژی اتصال در محدوده ۸.۴۸ تا ۷.۸۵ kJ/mol نشان دادند. بربرین بیشتر از طریق تعاملات هیدروفوبیک و T-T، و پیکروکروسین با تشکیل پیوندهای هیدروژنی به اسیدهای آمینه کلیدی گیرنده ها اتصال یافتند. نتایج دینامیک مولکولی نشان داد که کمپلکسهای لیگاند-گیرنده تشکیل شده توسط پیکروکروسین نوسانات کمتری داشته و پایدارتر هستند. در این مطالعه، نخست پیکروکروسین و در مرتبه بعد بربرین هر یک می توانند جایگزین طبیعی با مکانیسم عمل چندتارگتی برای رژیم میزوپروستول میفپریستون باشند. بدیهی است که مطالعات in vitro و in vivo تکمیلی جهت بررسی نتایج حاصل از این مطالعه ضروری است.

کلیدواژه ها:

بربرین ، پیکروکروسین ، میزوپروستول میفپریستون ، in silico