ارزیابی سطح آب زیرزمینی و تعیین عمق بهینه استخراج معادن شن و ماسه با استفاده از داده های چاههای پیزومتری مطالعه موردی دشت اندیمشک

در معادن روباز دستیابی به عمق بهینه استخراج با هدف کاهش هزینه ها و حفظ کیفیت ماده معدنی از اهداف اساسی فرآیند معدنکاری به شمار می آید. یکی از چالشهای مهم در این زمینه نفوذ آب زیرزمینی به پیت معدن و ایجاد مشکلات فنی و اقتصادی هنگام عملیات استخراج است. دشت اندیمشک با دارا بودن بیش از ۲۰۰ معدن فعال شن و ماسه، طی دو دهه گذشته با توسعه قابل توجه فعالیتهای استخراجی مواجه بوده است. در بسیاری از موارد به دلیل نبود نظارت مهندسی و طمع بهره برداران، عمق استخراج از حدود مجاز فراتر رفته و خطر نزدیک شدن به سطح ایستابی و تخریب منابع آب زیرزمینی افزایش یافته است. در این پژوهش با استفاده از داده های چاههای پیزومتری منطقه، رابطه بین سطح آب زیرزمینی و عمق بهینه استخراج در معادن شن و ماسه دشت اندیمشک مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که به منظور پیشگیری از نفوذ آب و حفظ ایمنی عملیات، عمق نهایی استخراج باید حداقل ۱۰ تا ۱۵ متر بالاتر از سطح ایستابی باشد. همچنین مشخص شد که شرایط زمین شناسی و ویژگی های هیدروژئولوژیکی منطقه نقش موثری در تعیین عمق مناسب استخراج ایفا می کنند. بر اساس تحلیل های انجام شده، نواحی شمالی و مرکزی دشت به عنوان مناسب ترین مناطق جهت ادامه فعالیت های معدنی با کمترین خطر هیدروژئولوژیکی شناسایی شده اند.

کلیدواژه ها:

معادن شن و ماسه ، آب زیرزمینی ، عمق ، بهینه ، چاه پیزومتری ، دشت اندیمشک