بررسی نقش سبزشویی در تضعیف اثربخشی گزارشگری مسئولیت اجتماعی شرکت ها

در دهه های اخیر، گزارشگری مسئولیت اجتماعی شرکت ها به یکی از اجزای مهم نظام های حسابداری و افشاگری شرکتی تبدیل شده است. این نوع گزارشگری با هدف پاسخگویی به ذی نفعان، افزایش شفافیت، و ارتقای مشروعیت اجتماعی شرکت ها تدوین و منتشر می شود. با این حال، هم زمان با گسترش این نوع گزارش ها، پدیده ای به نام سبزشویی نیز رشد یافته است؛ به طوری که برخی شرکت ها با استفاده از تکنیک های گمراه کننده سعی دارند تصویری سبزتر و مسئولانه تر از عملکرد واقعی خود ارائه دهند. این مقاله به بررسی نقش سبزشویی در تضعیف اثربخشی گزارشگری مسئولیت اجتماعی می پردازد. در این راستا، ابتدا مفاهیم کلیدی همچون سبزشویی، گزارشگری پایداری و نظریه های مرتبط از جمله نظریه مشروعیت و نظریه ذی نفعان مرور شده اند. سپس با تحلیل مطالعات پیشین، به این نتیجه رسیده ایم که سبزشویی موجب کاهش اعتماد ذی نفعان، تردید در صحت گزارش ها، و در نهایت، کاهش اثربخشی ابزارهای پاسخگویی شرکت ها می شود. همچنین، مقاله به بررسی ابزارها و انگیزه های شرکت ها برای انجام سبزشویی پرداخته و راهکارهایی برای مقابله با آن ارائه می دهد؛ از جمله توسعه استانداردهای گزارشگری، الزام به افشای دقیق و قابل حسابرسی، و افزایش نظارت نهادهای تنظیم گر. در نهایت، یافته های این مقاله نشان می دهد که مقابله با سبزشویی مستلزم ترکیبی از راهکارهای قانونی، حرفه ای و فرهنگی است تا بتوان از گزارشگری مسئولیت اجتماعی به عنوان ابزاری موثر در جهت توسعه پایدار استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

سبزشویی ، اثربخشی گزارشگری ، مسئولیت اجتماعی شرکت ها