ارزیابی اثربخشی شبیه سازی در برنامه های درسی پزشکی: یک مطالعه کیفی

هدف: شبیه سازی به عنوان یک روش آموزشی نوین، توجه زیادی را در آموزش پزشکی به خود جلب کرده است. این مطالعه مروری سیستماتیک با هدف ارزیابی اثربخشی شبیه سازی در برنامه های درسی پزشکی انجام شده است. روش ها: این پژوهش با استفاده از رویکرد فراترکیب، به بررسی و تحلیل یافته های مقالات منتشر شده در پایگاه های معتبر بین المللی در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۴ پرداخته است. برای شناسایی منابع مرتبط، جستجوی نظام مندی در پایگاه های اطلاعاتی انجام شد و پس از غربالگری بر اساس معیارهای ورود و خروج، ۵۸ منبع برای تحلیل نهایی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی استقرایی تحلیل شدند و برای اطمینان از اعتبار یافته ها، از نظر متخصصان نیز بهره گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج، مقوله های اصلی شامل مزایای شبیه سازی، چالش ها و محدودیت های شبیه سازی، کاربردهای نوآورانه شبیه سازی، نقش شبیه سازی در آموزش تخصص های پزشکی، ادغام شبیه سازی در برنامه های درسی، تاثیر شبیه سازی بر نتایج بیماران می باشد. نتیجه گیری: شبیه سازی یک روش آموزشی ارزشمند در آموزش پزشکی است که می تواند به بهبود نتایج یادگیری دانشجویان و در نهایت، کیفیت مراقبت های بهداشتی کمک کند. با این حال، برای بهره برداری کامل از پتانسیل شبیه سازی، باید به چالش های موجود توجه کرد و اقدامات لازم برای ادغام موثر آن در برنامه های درسی پزشکی انجام شود.

کلیدواژه ها:

Simulation ، Medical Education ، Simulation in Medical Education ، Meta-synthesis ، شبیه سازی ، آموزش پزشکی ، شبیه سازی در آموزش پزشکی ، فراترکیب