تاثیر اسید روزمارینیک بر زنده مانی و تکثیر رده های سلولی سرطان پستان

هدف: سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطان های بدخیم در میان زنان جهان است. این سرطان از نظر مولکولی و بالینی ناهمگن است، از این رو هنوز چالش های درمانی متعددی برای آن وجود دارد. برای هر زیرگونه مولکولی خاص باید راهبرد درمانی مناسب یافت شود. از سوی دیگر، عوارض جانبی داروها و مقاومت دارویی ناشی از آنها، پژوهشگران را به سوی یافتن گزینه های درمانی ایمن تر و موثرتر سوق داده است. یکی از ترکیبات برجسته در این زمینه، ترکیب طبیعی پلی فنولی موسوم به اسید روزمارینیک (RA) است. این ترکیب دارای خواص ضدسرطانی قابل توجهی است؛ زیرا با سمیت حداقل بر سلول های طبیعی، مرگ برنامه ریزی شده سلول (آپوپتوز) را القا کرده و مسیرهای سیگنال دهی سرطان زا را تعدیل می کند و در عین حال، از تکثیر تومور جلوگیری می نماید. بر این اساس، هدف این پژوهش بررسی اثرات اسید روزمارینیک بر زنده مانی، تکثیر و مورفولوژی رده های سلولی سرطان پستان MCF-۷ (زیرگروه لومینال A) و MDA-MB-۲۳۱ (زیرگروه سه گانه منفی) بود.مواد و روش ها: آزمون های Alamar Blue و BrdU incorporation در بازه غلظتی ۰ تا ۲۰۰ میکرومولار از RA به منظور سنجش زنده مانی و تکثیر سلولی به کار رفت. ارزیابی تغییرات مورفولوژیک نشانگر سمیت سلولی و آپوپتوز از طریق مشاهده میکروسکوپی انجام شد. برای تعیین حساسیت رده های سلولی به RA، مقادیر غلظت بازدارنده نیمه حداکثری (IC۵۰) برای هر دو رده اندازه گیری شد.نتایج: نتایج نشان داد که سلول های MCF-۷ حساسیت بیشتری نسبت به RA دارند و کاهش قابل توجه تری در زنده مانی و تکثیر سلولی در غلظت های پایین تر نسبت به سلول های MDA-MB-۲۳۱ نشان دادند. مشاهدات مورفولوژیک حاکی از بروز ویژگی های آپوپتوتیک، از جمله کوچک شدن سلول و برجستگی غشایی (membrane blebbing) در سلول های MCF-۷ بود. در مقابل، مقاومت نسبی در سلول های MDA-MB-۲۳۱ مشاهده شد؛ به طوری که مقدار IC۵۰ برای این سلول ها ۱۴۰ میکرومولار و برای سلول های MCF-۷ حدود ۱۲۰ میکرومولار بود. در غلظت های میانی (۱۴۰-۱۶۰ میکرومولار)، سلول های MDA-MB-۲۳۱ کشیده و دارای مورفولوژی شبیه سلول های عصبی شدند، بدون آنکه مرگ سلولی قابل توجهی مشاهده شود. این تفاوت در پاسخ احتمالا ناشی از فنوتیپ تهاجمی و جمعیت سلول های بنیادی سرطانی است که از ویژگی های ذاتی سرطان پستان سه گانه منفی (TNBC) به شمار می رود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که اسید روزمارینیک اثرات سیتوتوکسیک متفاوتی بر زیرگونه های سرطان پستان دارد و بر سلول های نوع لومینال A موثرتر است. بنابراین، می توان گفت که RA پتانسیل بالایی برای انجام پژوهش های مکانسیتی و پیش بالینی بیشتر دارد تا به عنوان گزینه ای ایمن تر و گیاه مبنا برای درمان سرطان پستان معرفی شود.

کلیدواژه ها:

اسید روزمارینیک ، سرطان پستان ، فیتوشیمیایی ها ، MCF-۷ ، MDA-MB-۲۳۱