ارزیابی پیامدهای اقتصادی و حفظ ژنتیکی در تلاقی نژاد گاوهای بومی شیری با نژادهای تجاری تحت مدیریت گله های سنتی و ارگانیک

هدف: این پژوهش شواهد پراکنده در مورد کارایی اقتصادی تلاقی نژادی گاوهای شیری (CCB) را در مناطق مختلف گردآوری کرده و بر سودآوری و همچنین حفظ ژنتیکی در سامانه های شیری سنتی و ارگانیک تمرکز دارد. این مطالعه به ارزیابی پیامدهای اقتصادی و ژنتیکی تلاقی نژادهای بومی با نژادهای تجاری پربازده در چارچوب های متفاوت مدیریت گله می پردازد.مواد و روش ها: از مدل شبیه سازی تصادفی SimHerd برای بازآفرینی ساختار گله ها و ارزیابی راهبردهای اصلاح نژاد استفاده شد. سه سناریو گاوهای خالص اصیل (PB-PC)، گاوهای خالص قرمز (PB-RC)، و گله ترکیبی شامل ۷۰ درصد PB-PC و ۳۰ درصد گاو دورگه نسل اول (F۱ CB) بررسی شد. راهبردهای تلاقی نهایی (T-CB) شامل آمیزش نژادهای بومی کم بازده با نژادهای خارجی پربازده بودند. مدل از ابزارهای ژنتیکی مانند اسپرم تعیین جنسیت شده و شاخص های ارزیابی ژنتیکی برای برآورد کارایی مالی و پتانسیل بهبود ژنتیکی بهره گرفت.نتایج: شبیه سازی ها نشان دادند که گله های PB-RC بیشترین بازده مالی را داشتند و حاشیه مشارکت آن ها ۱۲۱۸ یورو بیش از گله های PB-PC بود. گله ترکیبی PB-PC و F۱ CB نیز عملکرد بهتری از گله های PB-PC خالص داشت و ۱۸۱ یورو حاشیه سود بالاتری ایجاد کرد. تلاقی نهایی همراه با ابزارهای ژنتیکی مدرن، کارایی اقتصادی دامداران کوچک مقیاس را افزایش داد؛ درحالی که گاوهای دورگه نسل اول سهم مطلوبی از ژن خارجی (۵۲ تا ۵/۶۴) را حفظ کردند. این نتایج نشان دهنده تناسب گاوهای دورگه برای سامانه های تولید سنتی و ارگانیک کم نهاده است.نتیجه گیری: راهبردهای تلاقی نژادی، هنگامی که با فناوری های نوین ژنتیکی همراه شوند، می توانند سود اقتصادی معناداری فراهم آورند و در عین حال از تنوع ژنتیکی پشتیبانی کنند. هرچند گله های PB-RC همچنان سودآورترین بودند، اما گله های ترکیبی و دورگه پایداری بیشتر در تولید و سودآوری، به ویژه برای دامداران خرد نشان دادند. اجرای برنامه های ساختارمند CCB با پشتیبانی زیرساخت اصلاح نژاد و خدمات ترویجی، می تواند پایداری و تاب آوری اقتصادی را در بخش های در حال رشد لبنی ارتقا دهد.

کلیدواژه ها:

تلاقی نژادی ، گاو اصیل ، گاو دورگه نسل اول ، گاو قرمز ، نژاد خالص