هدف: بهره وری کشاورزی در حال حاضر با روند نزولی روبرو است که ناشی از کاهش حاصلخیزی خاک و شیوه های نادرست کشاورزی است. وابستگی بیشتر به کودهای شیمیایی مصنوعی نه تنها فرسایش خاک را تسریع می کند، بلکه مشکلات شدید زیست محیطی و سلامت انسانی را نیز افزایش می دهد. هدف این مطالعه بهبود عملکرد محصول، بازسازی سلامت خاک و ترویج شیوه های کشاورزی زیست محیطی است، به ویژه بیوفرتیلایزرها (BF) و
بیوپستی سایدها (BP). هدف این پژوهش بررسی کارایی آن ها برای افزایش ظرفیت اینوکولانت های باکتریایی به عنوان بیوفرتیلایزرها و کارایی آن ها در بهبود عملکرد محصول است.مواد و روش ها: یک مطالعه تجربی مبتنی بر مزرعه برای ارزیابی تاثیر اینوکولانت های باکتریایی بر حاصلخیزی خاک و عملکرد محصول انجام شد. بیوفرتیلایزرهای انتخاب شده شامل سویه های باکتریایی تثبیت کننده نیتروژن و حل کننده فسفات بودند. این ها در پلات هایی که محصولات رایج کشت می شوند، تحت سطوح مختلف ورودی های ارگانیک و غیرارگانیک آزمایش شدند. پلات کنترل از کودهای شیمیایی سنتی استفاده کرد. پارامترهایی مانند شرایط تغذیه ای خاک، سرعت رشد، عملکرد و مقاومت به آفات در طول فصل نظارت شد. نمونه های خاک اولیه و بعدی برای ارزیابی تغییرات در محتوای تغذیه ای و فعالیت میکروبی تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل آماری داده ها برای مقایسه اثرات درمان انجام شد.نتایج: نتایج بهبود قابل توجهی در عملکرد محصول و حاصلخیزی خاک در پلات های درمان شده با بیوفرتیلایزرها نسبت به پلات های تنها درمان شده با کودهای شیمیایی نشان می دهد. کاربرد اینوکولانت های باکتریایی مواد مغذی را افزایش داد، تولید بیوماس را بهبود بخشید و تنوع میکروبی خاک را افزایش داد. علاوه بر این، استفاده از بیوفرتیلایزرها وابستگی به ورودی های مصنوعی را کاهش داد و به شیوه های کشاورزی پایدارتر و دوستدار محیط زیست کمک کرد. وقوع آفات در پلات های منتسب به بیوفرتیلایزرها نیز پایین بود، که نشان دهنده اثر ترکیبی با
بیوپستی سایدها است.نتیجه گیری: این مطالعه نقش امیدوارکننده بیوفرتیلایزرها و
بیوپستی سایدها را در
کشاورزی پایدار تاکید می کند. کاربرد آن ها نه تنها محصول و خاک را بهبود می بخشد، بلکه تاثیر زیست محیطی و هزینه های تولید را کاهش می دهد. بیوتکنولوژی، به ویژه به عنوان اینوکولانت های میکروبی، پتانسیل عظیمی برای حمایت از امنیت غذایی جهانی دارد. با این حال، برای بهره برداری کامل از مزایا، قوانین گسترده بیوامنیتی و سیستم های آموزشی و حمایتی کشاورزان باید اجرا شود. ادغام راه حل های مبتنی بر بیولوژی در کشاورزی می تواند مسیر لازم برای پایداری بلندمدت کشاورزی در سیستم های کشاورزی با ورودی کم را فراهم کند.
