ارائه مدل ارزیابی مزیت منطقه ای توسعه صنعت مبتنی بر سیستم منطقه ای لنگر

فقدان چارچوب ارزیابی قابلیت، مزیت نسبی و سطح رقابت پذیری و نامشخص بودن الگوهای توسعه صنعت، ضعف شکل گیری خوشه ها و جذب سرمایه های داخلی و خارجی را به دنبال دارد. در این تحقیق، هدف ارائه مدلی برای ارزیابی ظرفیت رقابت پذیری منطقه ای بر پایه سیستم مبتنی بر لنگر است. روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی و ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه مبتنی بر AHP و مدل تحلیل ساختار متقاطع (۳۷*۳۷) بوده است. چارچوب تحلیلی بر اساس سه مفهوم مهم بودن، موثر بودن و حساس بودن متغیرها در سه مولفه سازنده مدل لنگر شامل ۱- جذب و استقرار مستاجر لنگر، ۲- خوشه سازی و بسیج منابع چند مقیاسی و ۳- هوشمندی و تثبیت موقعیت راهبری انجام شده است. نتایج نشان می دهد که برخی از شاخص ها دارای اهمیت است، ولی الزاما نمی تواند موثر باشد و همچنین شاخص هایی هستند که شرط لازم برای رقابت پذیر ساختن منطقه هستند ولی کافی نمی باشند. بر اساس نتایج به دست آمده در جدول ۱، در بخش جذب مستاجر لنگر از لحاظ موثر بودن، متغیرهای زنجیره های صنعت با میزان (۱.۷۶) و کیفیت و کمیت زیرساخت ها (۱.۱۴) دارای بیشترین تاثیر بر سایر متغیرهای مورد بررسی بودند. در بخش خوشه سازی و بسیج منابع چند مقیاسی از لحاظ موثر بودن، بهترین عملکرد مربوط به متغیرهای وجود شرکت های چندملیتی و بین المللی در منطقه با (۱.۴۶) و سطح تراکم شرکت های خصوص و دولتی به همراه سطح انتقال دانش و فن آوری صنعت جهانی به منطقه در وضع موجود با امتیاز (۱.۱۶) است. در بخش هوشمندی و تثبیت موقعیت راهبری از لحاظ موثر بودن، بالاترین عملکرد برای متغیرهای وجود مراکز پشتیبانی نوآوری صنعت (۰.۸۴)، وجود سیستم نوآوری منطقه ای و ملی در بخش صنعت (۰.۷۸) و میزان وابستگی متقابل بین شرکت ها و سرمایه گذاران موجود و ذینفعان منطقه ای (۰.۷۸) است. درنهایت بر اساس نتایج بحث، ۷ اصل و ۳ فرضیه تدوین و مدل ارائه گردید..

کلیدواژه ها:

مزیت منطقه ای" ، رقابت پذیری" ، مدل ارزیابی" ، ، " ، مدل لنگر" ، ، " ، صنعت"