تحلیل راهبردهای مدیریت خانه های مسافر در نواحی ساحلی استان مازندران

استان مازندران به عنوان یکی از مهم ترین مناطق گردش گری ایران با نواحی ساحلی منحصربه فرد، همواره مقصد گردش گران داخلی و خارجی بوده است. خانه های مسافر به عنوان یکی از گزینه های پرطرفدار اقامت گردش گران، نقش قابل توجهی در توسعه گردش گری و اقتصاد منطقه ایفاء می کنند. با این حال، چالش های مدیریتی، نظارتی و توسعه ای این واحدها، از جمله کیفیت خدمات، استانداردهای اقامتی، تعاملات اجتماعی و تاثیرات زیست محیطی، نیازمند تحلیل و ارائه راهبردهای جامع هستند. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی از نوع علی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مدیران و مسئولین فعال در حوزه گردش گری (شهرداری، شورای اسلامی، فرمانداری، فراجا، دهیاری، میراث فرهنگی و گردش گری، دادگستری و مردم محلی) بودند، که پس از تقسیم بندی استان به سه منطقه شرق، مرکزی و غرب از هر منطقه یک شهرستان به عنوان نمونه به تعداد ۱۱۴ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار سنجش در این پژوهش شامل پرسش نامه پژوهش گرساخته بود. هم چنین پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد و ۹۸/۰ بود که مورد تایید قرار گرفت و روایی پرسش نامه توسط خبرگان و اساتید مورد تایید قرار گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان دهنده تاثیر معنادار متغیرهای مدیریت خانه های مسافر بر متغیر امنیتی (ایجاد ناامنی) متغیر اجتماعی و اقتصادی دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت خانه مسافر ، بعد امنیتی ، بعد اجتماعی ، بعد اقتصادی ، نواحی ساحلی مازندران