معماری تجربی و واقعیت افزوده: ترکیب فناوری های AR/VR با طراحی فضاهای تعاملی

معماری تجربی در دهه اخیر با ادغام فناوری های واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) وارد مرحله ای تازه از تحول مفهومی و عملی شده است؛ مرحله ای که در آن فضا نه تنها یک ساختار فیزیکی، بلکه یک میدان پویا برای تعاملات ادراکی، شناختی و رفتاری انسان محسوب می شود. این مقاله با رویکردی تحلیلی، نقش AR/VR را به عنوان ابزارهای بازتعریف کننده تجربه فضایی بررسی می کند و نشان می دهد چگونه این فناوری ها مرز میان فضای واقعی و فضای دیجیتال را محو کرده و امکان خلق محیط هایی را فراهم می کنند که مستقل از محدودیت های مادی، سازه ای و مقیاسی عمل می کنند. نتایج نشان می دهد که معماری با بهره گیری از AR/VR می تواند به سمت مدل های جدید طراحی حرکت کند؛ مدل هایی که مبتنی بر سناریوهای تعاملی، تجربه محور، و تطبیقی هستند. این مقاله همچنین پیامدهای زیبایی شناختی، اجتماعی و عملکردی این تحول را مورد تحلیل قرار داده و ظرفیت های بالقوه معماری تجربی را در حوزه هایی مانند طراحی شهری، آموزش معماری، شبیه سازی سازه ای، و ارتقای مشارکت کاربران بررسی می کند. جمع بندی نهایی نشان می دهد که AR/VR نه تنها ابزارهایی برای ارائه یا شبیه سازی طراحی نیستند، بلکه بستری برای خلق جهان های فضایی جدیدی هستند که در آن طراحی، تجربه و ادراک با یکدیگر ادغام می شوند.

کلیدواژه ها:

معماری تجربی ، واقعیت افزوده ، واقعیت مجازی ، طراحی تعاملی ، تجربه فضایی ، معماری دیجیتال