سقوط عبدالحمید دوم، صهیونیسم و مسئله فلسطین؛ نقدی بر کژتابی های توطئه باوری در خوانش ایرانی

یکی از انگاره های تاریخی رایج در جهان اسلام، نسبت دادن خلع عبدالحمید دوم، سلطان عثمانی، در ۱۹۰۹م، به دسیسه یهودی/صهیونیستی، به دلیل مخالفت او با واگذاری فلسطین، است. با توجه به جایگاه متمایز تاریخی، مذهبی و ایدئولوژیک ایران، خوانش ایرانی از این رخداد، در مقاله حاضر، با روش توصیفی - تحلیلی، مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی متون فارسی، اعم از تالیفی و ترجمه ای، نشان می دهد که خوانش ایرانی دارای ماهیت کاملا ترجمه ای و متاثر از انگاره های جانب دارانه منابع عربی، خطاهای فاحش تاریخی و غلبه توطئه باوری است. سوگیری های سیاسی، کاستی های پژوهشی و عدم روزآمدسازی شناخت تاریخی، موجب تداوم خوانش مزبور و تثبیت فهم ساده انگارانه ای از تحولات منطقه ای و نخستین تکاپوهای صهیونیستی برای دست اندازی بر فلسطین شده است.

کلیدواژه ها:

Abdulhamid II ، Zionism ، Theodor Herzl ، Palestine ، Conspiracism ، Iranian Perception ، Ottoman Jewry ، عبدالحمید دوم ، صهیونیسم ، تئودور هرتسل ، فلسطین ، توطئه باوری ، خوانش ایرانی ، یهودیان عثمانی