بررسی الگوی ساختاری رابطه بین ویژگیهای شخصیتی، تمایزیافتگی خود و رضایت زناشویی در دانشجویان زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی ساختاری رابطه بین ویژگیهای شخصیتی تمایز یافتگی خود و رضایت زناشویی در دانشجویان زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی اهواز بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز است. نمونه آماری شامل ۲۰۰ دانشجوی زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود که با استفاده روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ فرم کوتاه، پرسشنامه تجدیدنظر شده خود متمایز سازی DSI-R و پرسشنامه ۵ عاملی ویژگیهای شخصیتی نئو فرم کوتاه بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون همزمان و تحلیل مسیر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ارتباط بین ویژگیهای شخصیتی با تمایز یافتگی خود و رضایت زناشویی مثبت و معنادار بود. بین تمایز یافتگی خود و رضایت زناشویی ارتباط منفی و معناداری مشاهده شد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که از بین ویژگیهای شخصیتی، عامل وظیفه شناسی و عامل توافق پذیری و از بین خرده مقیاسهای تمایز یافتگی خود تنها خرده مقیاس جدایی عاطفی بهترین پیش بینی کننده های متغیر رضایت زناشویی بودند. علاوه بر این، نتایج حاصل از بررسی تحلیل مسیر نشان داد که بین متغیرهای ویژگیهای شخصیتی و رضایت زناشویی ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد، در حالی بود که بین تمایز یافتگی خود و رضایت زناشویی ارتباط غیر مستقیم و معناداری وجود داشت.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، تمایز یافتگی ، خود ، ویژگی های شخصیتی