ارزیابی معیارهای پایداری زیست محیطی در طراحی ساختمان های بلندمرتبه نمونه موردی: منطقه ۹ شهرداری مشهد

به دنبال افزایش سریع رشد شهرنشینی، استفاده از زمین های شهری به صورت متراکم موردتوجه طراحان و برنامه ریزان شهری قرارگرفته است. لذا طراحی ساختمان های بلند قبل از ساخت وساز در راستا با معیارهای پایداری بسیار حائز اهمیت می باشد. بنابراین هدف این پژوهش ارزیابی معیارهای پایداری زیست محیطی در طراحی ساختمان های بلندمرتبه می باشد که در منطقه ۹ کلان شهر مشهد صورت گرفته است. روش پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش تحقیق کمی، پیمایشی و باهدف کاربردی به جمع آوری داده های موردنیاز که بر اساس مولفه های چارچوب نظری در قالب پرسشنامه (به صورت طیف لیکرت) می باشد، و سپس با استفاده از روش دلفی در اختیار ۶۳ نفر از صاحب نظران قرارگرفته است. تحلیل اطلاعات به ۳ صورت توصیفی، استنباطی و عاملی تاییدی می باشد که با استفاده از نرم افزار Spss و Smart PLS به بررسی اهمیت شاخص های پایداری زیست محیطی در طراحی ساختمان های بلند پرداخته شده است . مولفه هایی که دارای میانگین بالاتری می باشند در نرم افزارpro GIS به صورت نقشه ارائه شده و برای مولفه هایی که دارای وضعیت قابل قبول هستند، در انتها به ارائه ی راهکار پرداخته شده است. به طور کل نتایج یافته های تحقیق نشان می دهد، قرار گیری منطقه ۹ در مجاورت ارتفاعات جنوب و دو پارک با مقیاس فراشهری (خورشید و وکیل آباد ) باعث ایجاد فضایی مطلوب تر در جهت انتخاب محدوده ی مسکونی شده است به همین منظور میزان ساخت و ساز در این محدوده افزایش یافته است که در نتیجه سطح بالای نفوذپذیری و سرانه فضای سبز و باز در محدوده موردمطالعه باعث ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی، حضور پذیری و سرزندگی در فضاهای شهری محدوده مورد مطالعه شده است که میتوان آن را به عنوان چشمان خیابان، ناظر برافزایش ایمنی و امنیت و سلامت روان در نظر گرفت .

کلیدواژه ها:

تاثیرات زیست محیطی ، شیوه های ساخت وساز پایدار ، مسئولیت اجتماعی ، منطقه ۹ شهرداری مشهد