مدیریت ریسک روانی کارکنان در محیط های صنعتی پرخطر

محیط های صنعتی پرخطر، از جمله نفت، گاز، پتروشیمی، نیروگاه ها و معادن، کارکنان را در معرض ریسک های فیزیکی و روانی بالایی قرار می دهند. استرس، اضطراب و فشار کاری از مهم ترین عوامل روان شناختی موثر بر رفتارهای ایمن و عملکرد کارکنان محسوب می شوند و بی توجهی به آن ها می تواند منجر به افزایش خطاهای انسانی و کاهش ایمنی محیط کار شود. این مقاله با هدف تحلیل ریسک روانی کارکنان و بررسی تاثیر استرس، اضطراب و فشار کاری بر ایمنی محیط های صنعتی پرخطر، با رویکرد تحلیلی و توصیفی تهیه شده است. در این مطالعه، ابعاد روان شناختی استرس، اضطراب و فشار کاری شناسایی و ارتباط آن ها با رفتارهای ایمن بررسی شده است. همچنین، استراتژی های مدیریت ریسک روانی شامل مداخلات فردی، گروهی و سازمانی مورد تحلیل قرار گرفته و یک مدل مفهومی برای مدیریت این ریسک ها ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که فشار روانی مزمن، کاهش تمرکز و اختلال در تصمیم گیری، رفتارهای ایمن کارکنان را تحت تاثیر قرار می دهد و در صورت مدیریت ناکافی، چرخه ای معیوب از افزایش خطاها و حوادث شکل می گیرد. استفاده از ابزارهای ارزیابی کمی و کیفی، پایش شاخص های روانی و ایجاد فرهنگ ایمنی مشارکتی به عنوان راهکارهای موثر برای کاهش ریسک روانی معرفی شده اند. مطالعه حاضر بر اهمیت مدیریت یکپارچه ریسک روانی تاکید دارد و نشان می دهد که توجه به سلامت روانی کارکنان پیش شرط اساسی کاهش حوادث، ارتقای بهره وری و حفظ ایمنی در محیط های صنعتی پرخطر است.