تحلیل و فراترکیب راهبردهای نوین تدریس در کلاس های چندپایه دوره ابتدایی: با تاکید بر رویکردهای یادگیری مشارکتی و سازنده گرایی

هدف این پژوهش، تحلیل و فراترکیب نظام مند راهبردهای نوین تدریس در کلاس های چندپایه دوره ابتدایی، با تمرکز بر رویکردهای یادگیری مشارکتی و سازنده گرایی بود. این کلاس ها به دلیل چالش های ناشی از تنوع پایه، نیازمند راهبردهایی فراتر از تدریس سنتی هستند. روش پژوهش از نوع فراترکیب (Meta-synthesis) با رویکرد کیفی بود. جستجوی نظام مند در پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی منجر به شناسایی مجموعه ای از پژوهش های معتبر شد که یافته های کلیدی آن ها با استفاده از روش ساندلوسکی و باروسو تحلیل و ادغام گردید. یافته ها نشان داد که کارآمدترین راهبردها در قالب یک چارچوب دو بعدی قابل ترسیم است: بعد اول، پذیرش اصول سازنده گرایی (مانند یادگیری خودراهبر و کاوشگری) به عنوان پایه فلسفی برای مدیریت زمان معلم؛ و بعد دوم، به کارگیری مدل های یادگیری مشارکتی (مانند آموزش همتا و روش جورچین) به عنوان ابزارهای عملیاتی برای تقویت تعامل بین پایه ای. نتیجه گیری حاکی از آن است که تلفیق موفق این دو رویکرد، ضمن ارتقاء کیفیت یادگیری و عدالت آموزشی، وابستگی دانش آموزان به معلم را کاهش می دهد. اجرای موثر این چارچوب، مستلزم توانمندسازی معلمان در طراحی آموزشی چندسطحی است.

کلیدواژه ها:

فراترکیب ، کلاس های چندپایه ، یادگیری مشارکتی ، سازنده گرایی ، آموزش همتا ، تدریس چندسطحی.