نقش هوش مصنوعی در شخصی سازی یادگیری در مدارس ابتدایی ایران: فرصت ها، چالش ها و راهکارهای کاربردی

هدف این پژوهش، تبیین نقش، فرصت ها و چالش های به کارگیری هوش مصنوعی (AI) به منظور شخصی سازی فرآیندهای یادگیری در نظام آموزش ابتدایی ایران است. در دنیای امروز، رویکردهای سنتی آموزش که مبتنی بر الگوی “یک نسخه برای همه” هستند، قادر به پاسخگویی به نیازهای متنوع، سبک های یادگیری متفاوت و سرعت پیشرفت منحصربه فرد دانش آموزان نیستند. هوش مصنوعی با قابلیت هایی نظیر تحلیل داده های کلان یادگیری، ارائه بازخورد آنی و تطبیق محتوای آموزشی، پتانسیل ایجاد یک تحول بنیادین در آموزش و حرکت به سوی یادگیری کاملا شخصی سازی شده را داراست. این مقاله با استفاده از روش پژوهش مروری-کتابخانه ای و با تحلیل اسناد و مقالات معتبر داخلی و خارجی، به بررسی مبانی نظری یادگیری شخصی سازی شده، قابلیت های ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی در این زمینه (مانند سیستم های تدریس هوشمند و پلتفرم های یادگیری تطبیقی)، و پیشینه پژوهشی مرتبط می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند از طریق ارائه محتوای متناسب با سطح دانش آموز، تشخیص نقاط ضعف و قوت به صورت آنی، ایجاد مسیرهای یادگیری منحصربه فرد و آزادسازی زمان معلم برای تمرکز بر تعاملات انسانی و مهارت های سطح بالا، به تحقق عدالت آموزشی و افزایش عمق یادگیری کمک شایانی نماید. با این حال، پیاده سازی موفق این فناوری در مدارس ابتدایی ایران با چالش های جدی از جمله زیرساخت های فنی ناکافی، نیاز به آموزش گسترده معلمان، نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها، و مقاومت در برابر تغییرات فرهنگی و ساختاری مواجه است. در نهایت، این مقاله با ارائه یک چارچوب پیشنهادی، راهکارهای کاربردی و مبتنی بر واقعیت را برای سیاست گذاران، مدیران آموزشی و معلمان جهت بهره برداری موثر و اخلاقی از هوش مصنوعی در مسیر شخصی سازی آموزش ابتدایی کشور ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری شخصی سازی شده ، آموزش ابتدایی ، سیستم های تدریس هوشمند ، فناوری آموزشی ، چالش های پیاده سازی.