مروری بر اهمیت نقش مادران در تربیت فرزند با رویکرد فقه تربیتی

تربیت دینی فرزندان و آشناسازی آنها با مبانی و ارزش های دینی، از مولفه های اساسی تربیت محسوب می گردد که در جوامع مختلف انسانی همواره مورد توجه بوده است. بی تردید؛ اساس شکل گیری جامعه اسلامی، برخورداری افراد از تربیت شایسته دینی است که زمینه ساز تحقق آرمان های اسلامی خواهد بود. هدف این مقاله؛ مروری جامع و عمیق بر آثار گذشتگان، با هدف واکاوی نقش والدین و به ویژه مادران، در تربیت فرزند با رویکرد فقهی می باشد. در این پژوهش با جستجویی نظام مند، آثار مرتبط با دانش فقه تربیتی و روش های موثری که می توانند جهت تربیت صحیح دینی و اخلاقی کودکان توسط والدین مورد استفاده قرار گیرند، بررسی گردیده است. بر این اساس؛ نهاد خانواده در قبال تربیت دینی فرزندان در سه حیطه اعتقادی، احکامی و اخلاقی دارای وظایفی الزامی می باشد که در صورت کوتاهی و انحراف فرزندان از مسیر دین، والدین مورد سوال و باز خواست قرار می گیرند. والدین به عنوان ارکان اصلی خانواده، نقشی اثرگذار و مهم در تربیت دینی فرزند حتی قبل از تولد ایفا کرده و موظفند تا فطرت توحیدی فرزند را شکوفا سازند. نقش مادر در تربیت کودک در ابعاد و ساحت های مختلفی همچون جسمانی، عاطفی، اخلاقی، دینی، عقلانی و اجتماعی؛ غیرقابل انکار است. شاخصه های مهم زن مسلمان در تربیت فرزند شامل تهذیب، آراسته شدن به اخلاق اسلامی، مسئولیت پذیری به همراه عطوفت، مهربانی و محبت نسبت به فرزند است. ضمنا با عنایت به آگاهی و بصیرتی که زن انقلابی دارد، با تشویق و مهروزی خویش، شجاعت و ایثار را به فرزندانش می آموزد تا از تربیتی شایسته برخوردار گردیده و مایه ی سعادت جامعه شوند.