تاملی بر جهان شمولی آموزه های مری دیلی با تاکید بر آثار او

مری دیلی در آثار خود، فلسفه و الهیاتی نو، پدید می آورد که بر پایه تجربه خاص زنان از ایمان به خدا استوار است. او می کوشد جنسیت زدگی نهفته در مفاهیم، الگوها و زبان مسیحیت را آشکار سازد و آن را عامل سرکوب، نادیده انگاری تجربه زنان و مانعی در راه کمال انسانی آنان معرفی کند. دیلی در پی آگاهی بخشی و تحقق «هست شدن» زنان است؛ با این حال، شماری از اندیشمندان با دیده تردید بدان نگریسته اند و با طرح پرسش هایی درباره چگونگی و فرایند این آگاهی، این دغدغه را پیش نهاده اند که آیا اشتراک گذاری چنین آگاهی ای میان زنان، توان برانگیختن تحولی ژرف در آنان و جامعه را خواهد داشت یا نه. این مقاله با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی و با بررسی دیدگاه های او در سه اثر کلیسا و جنس دوم، فراسوی خدای پدر، و زن-بوم شناسی، به این نتیجه دست می یابد که دیدگاه هایی که وی به عنوان «قانون کلی» عرضه کرده است، قابلیت تعمیم نداشته و افزون بر وجود دوگانگی در برخی آرا، بسیاری از متالهان فمینیست نیز آن ها را مورد انتقاد قرار داده و به چالش کشیده اند.

کلیدواژه ها:

مری دیلی ، پدرسالاری ، الهیات فمینیستی ، فرودستی زنان