رشد و ویژگی های بیوشیمیایی اکوتیپ های خارمریم (Silybum marianum L.) تحت تاثیر برهمکنش تاریخ کاشت و رژیم آبیاری

در مطالعه ویژگی های بیوشیمیایی چهار اکوتیپ گیاه خارمریم (اصفهان، کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان-امیدیه و مجارستان) در سه سطح ۴۰، ۶۰ و ۸۰ درصد تخلیه رطوبت خاک و پنج تاریخ کاشت (۶ مهر، ۲۶ مهر، ۱۶ آبان، ۶ آذر و ۲۰ اسفند) در سال ۱۳۹۹ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به­صورت تجزیه مرکب اسپلیت پلات در سه تکرار در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی آنالیز شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای تاریخ کاشت و رژیم آبیاری تفاوت های معنی داری از نظر محتوای نسبی آب برگ، پرولین، مالون دی آلدئید، کلروفیل a و b و کاروتنوئیدها و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی از قبیل کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز مشاهده شد. اکوتیپ ها به طور متفاوتی به این تغییرات واکنش نشان دادند، که بیانگر حساسیت های مختلف آن ها به شرایط محیطی است. اکوتیپ های اصفهان و کهگیلویه و بویراحمد دارای بیشترین عملکرد زیست­توده (۵/۱۱ کیلوگرم بر متر مربع) بودند. اکوتیپ "کهگیلویه و بویراحمد" با بیشترین مقدار کلروفیل، کاروتنوئید، محتوای نسبی آب برگ و کارآیی کوانتومی فتوسیستم II (Fv/Fm) برای برنامه های اصلاحی و ایجاد ارقام مناسب اقلیم کشور پیشنهاد می شود. این تحقیق نشان می دهد که بهینه سازی تاریخ کاشت و رژیم آبیاری می تواند عملکرد گیاه خارمریم را به ویژه در شرایط افزایش تقاضای آب آبیاری حاصل از تغییرات آب و هوایی بهبود بخشد. بررسی ارتباط ویژگی های بیوشیمیایی گیاه با شرایط کاشت، بر ارزش بالقوه این تناسب ها برای بهبود مدیریت تولید محصولات گیاهی می­افزاید

کلیدواژه ها:

Biological yield ، Chlorophyll ، Drought stress ، Medical plants ، Milk thistle ، Relative leaf water content ، تنش خشکی ، ماریتیغال ، عملکرد زیست توده ، کلروفیل ، گیاهان دارویی ، محتوای نسبی آب برگ