مقایسه تاثیر روش آموزش مجازی و خودآموزی بر انگیزه فرزندآوری در زوج های در شرف ازدواج: یک مطالعه مداخله ای

سابقه و هدف: اجرای برنامه های آموزشی برای بهبود نگرش ها و  رتقای  نجارهای مثبت ذهنی می توانند نقش عمده ای در افزایش قصد باروری داشته باشند. این مطالعه با هدف مقایسه دو روش آموزشی مجازی و خودآموزی در مشاوره قبل از ازدواج بر انگیزه فرزندآوری زوجین در شرف ازدواج انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مداخله ای بود و جامعه پژوهش شامل زوجین در شرف ازدواج مراجعه کننده به مرکز مشاوره قبل از ازدواج امیرکلا در استان مازندران بودند. ۱۱۰ زوج واجد شرایط ورود به مطالعه به دو گروه آموزشی مجازی و خودآموزی به صورت تخصیص تصادفی وارد مطالعه شدند. در گروه آموزش مجازی، ویدیوهای آموزشی که بر اساس محتوای جلسات مشاوره قبل از ازدواج طراحی شده بود به صورت یک بار در هفته به مدت ۴ هفته متوالی از طریق واتساپ در اختیار زوجین قرار داده شد. در گروه خودآموزی بسته های آموزشی بر اساس کتابچه آموزشی وزارت بهداشت، در اختیار زوجین قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل چک لیست مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه انگیزه فرزندآوری میلر بود که قبل از مداخله، ۴ هفته و ۲ ماه پس از مداخله، توسط زوجین تکمیل گردید، داده ها با نرم افزار  SPSSنسخه ۲۳ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در حیطه مقایسه بین گروهی آزمون های انجام شده نشان می دهد بین دو گروه مجازی و خودآموزی نمرات انگیزه مثبت و منفی فرزندآوری در زمان پس آزمون و پیگیری اختلاف معنی داری وجود دارد (۰/۰۰۱>P) و همچنین در بررسی درون گروهی و تاثیر زمان و اثر متقابل زمان و نوع آموزش به صورت همزمان نیز اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده شد. در بررسی درون گروهی ابعاد انگیزه مثبت فرزندآوری نشان داده شد که در روند تاثیر زمان، در هر دو گروه در تمام ابعاد افزایش معنی داری مشاهده شد (۰/۰۰۱ P<). استنتاج: آموزش مجازی مشاوره قبل از ازدواج تاثیر مثبتی بر انگیزه فرزندآوری داشت.

کلیدواژه ها:

education distance ، self-instruction ، reproductive behavior ، motivation ، premarital counseling ، آموزش ، خودآموزی ، انگیزش ، مشاوره قبل از ازدواج ، رفتار باروری