تاثیر توسعه حمل ونقل غیر موتوری بر توسعه پایدار محدوده مرکزی شهرها (مطالعه موردی: شهر آمل)

حمل و نقل موتوری علاوه بر ایجاد مشکلات زیست محیطی، افزایش هزینه های مدیریت شهری و افزایش مصرف سوخت های فسیلی، تاثیراتی منفی بر کیفیت زندگی شهروندان خواهد گذاشت. در حمل و نقل غیر موتوری، به استثنای پیاده روی، از وسایل نقلیه غیر موتوری؛ مانند، دوچرخه، اسکیت بورد، اسکوترهای هل دار، صندلی های چرخ دار و غیره استفاده می شود. هدف اصلی این تحقیق، بررسی عوامل و تسهیلات مرتبط با توسعه حمل و نقل غیر موتوری بر توسعه پایدار محدوده مرکزی شهرهاست؛ به گونه ای که، بتوان برای انجام سفرهای کوتاه در محدوده مرکزی شهر با استفاده از پیاده مداری و دوچرخه سواری و تسهیلات در این زمینه، ازدحام ترافیک را کاهش داد. روش تحقیق به صورت توصیفی- آماری با استفاده تحلیل های آماری انجام شد. نتایج تحلیل عامل ها نشان می دهد، که از میان ۱۳ عامل منتخب موثر بر توسعه حمل و نقل غیر موتوری در محدوده مرکزی شهر آمل با توجه به امکانات و محدودیت هایی که وجود دارد، تاثیرگذارترین آنها به ترتیب: وضعیت کف سازی پیاده روهای خیابان و یکنواختی در همواری آن، عرض مناسب و امکان استاندارد سازی مسیر دوچرخه و عدم وجود شیب تند و توپوگرافی یکنواخت هستند. همچنین، متغیرهای عرض مناسب و امکان استاندارد سازی مسیر دوچرخه، عدم وجود شیب تند و توپوگرافی یکنواخت و استفاده از خدمات موبایل برای دوچرخه سواران و پیاده مداری دارای سطح معناداری مناسب زیر ۵ درصد می باشند، که در مدل توسعه حمل و نقل غیرموتوری در محدوده مرکزی شهر آمل تاثیر گذار هستند.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل غیرموتوری ، بافت متراکم ، تسهیلات توسعه پایدار ، مدل سازی ، CBD