تاثیر شفقت درمانی بر پرخاشگری و اضطراب نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ سال شهر تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت در کاهش اضطراب و پرخاشگری نوجوانان شهر تبریز در سال ۱۴۰۳ بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان ۱۳ تا ۱۵ سال شهر تبریز بود که مشغول به تحصیل بودند. نمونه شامل ۳۰ نفر بود که به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره تقسیم شدند؛ گروه آزمایش درمان مبتنی بر شفقت دریافت کرد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های اضطراب و پرخاشگری و پروتکل هشت جلسه ای درمان مبتنی بر شفقت بود. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت باعث کاهش معنادار اضطراب و پرخاشگری نوجوانان شد (P < ۰.۰۱). بنابراین، می توان نتیجه گرفت که مداخلات مبتنی بر شفقت، روشی موثر برای کاهش هیجانات منفی و بهبود سلامت روان نوجوانان است.

کلیدواژه ها:

شفقت درمانی ، پرخاشگری ، اضطراب ، نوجوانان ، مداخله روان شناختی