عدالت علوی و نفی خویشاوندسالاری

امیرالمومنین علی(ع) با عدالتش مشهور و شناخته شده است. آن حضرت اهل تبعیض و بی عدالتی نبود و با وجود این به خویشاوندانش احترام می گذاشت و به آنان کمک می کرد. در این نوشتار به این سوال پاسخ داده شد که عدالت علوی و عدم تبعیض امیرالمومنین(ع) نسبت به خویشاوندان و بستگانش چگونه بوده است؟ چگونه کمک های آن حضرت به خویشاوندانش مصداق تبعیض نبود؟ واکاوی موضوع با استفاده از داده های منابع معتبر و متقدم تاریخی و روایی و بهره گیری از روش توصیفی و تحلیلی نشان می دهد که از منظر آن حضرت تمامی مسلمانان از حق و حقوق یکسانی برخوردارند و اقوام و خویشاوندان حاکم، هرچند حق قرابت و خویشاوندی دارند و باید به آنان توجه شود و نیاز نیازمندانشان برطرف شود؛ اما از بیت المال مسلمین، حقی فراتر از دیگران ندارند. امیرالمومنین(ع) به سبب پایبندی بسیار به آموزه های اسلامی و باور به قیامت، هیچگاه به نفع خویشاوندانش مرتکب تبعیض و بی عدالتی نشده و به آنان اجازه نداده از بیت المال مسلمین بیش از دیگران بهره ببرند. آن حضرت اجازه نداد دیگران از مقام و موقعیت او به نفع خویش سوء استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

امام علی(ع) ، بیت المال ، خویشاوندان ، تبعیض ، عدالت