تاثیر ده هفته تمرینات مقاومتی بر سطوح استراحتی برخی عوامل آنژیوژنز در مردان مبتلا به سرطان پروستات

مقدمه: سرطان پروستات دومین سرطان در مردان و هشتمین علت مرگ در ایران می باشد. در شرایط پاتولوژیک رگزایی باعث افزایش متاستاز و گسترش این سرطان می شود. هدف این تحقیق بررسی تآثیر ده هفته تمرین مقاومتی بر برخی عوامل آنژیوژنز در مردان مبتلا به سرطان پروستات بود. مواد و روش ها: ۲۰ مرد مبتلا به سرطان پروستات با دامنه سنی ۵۵ تا ۶۲  سال انتخاب و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل ( ۱۰ نفر) و مقاومتی(۱۰ نفر)تقسیم شدند.گروه تجربی به مدت ۱۰ هفته تمرین و هر هفته سه جلسه تمرین مقاومتی را انجام دادند. هر تمرین سه دور با دوازده تکرار و با شدت ۵۰ تا ۶۵ درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. ۴۸ ساعت قبل و  ۴۸ ساعت بعد از اجرای پروتکل تمرین و پس از ۱۲ ساعت ناشتا نمونه خونی جهت اندازه گیری عامل رشد اندوتلیالی عروق (VEGF )، عامل رشد فیبروبلاست (FGF ) و نیتریک اکساید (NO ) گرفته شد. تغییرات درون  گروهی و بین گروهی به ترتیب با استفاده از آزمون تی  وابسته و تی مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: نتایج نشان داد انجام ۱۰ هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش معنی داری در سطوح  VEGF(۰۰۰۱/۰P=)، FGF (۰۰۰۱/۰P=) و NO (۰۰۰۳/۰P=)، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در مردان مبتلا به سرطان پروستات شد. بحث و نتیجه ­گیری: به نظر می رسد ۱۰ هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش عوامل آنژیوژنز، قدرت و توده عضلانی و کاهش خستگی در بیماران مبتلا به سرطان پروستات می گردد.

کلیدواژه ها:

Resistance Training ، Prostate Cancer ، Angiogenesis ، تمرین مقاومتی ، سرطان پروستات ، آنژیوژنز