شناسایی و اولویت بندی پیشران های بهسازی آموزش و ترویج رفتارهای محیط زیستی کارکنان سازمان های دولتی ج.ا.ایران

هدف از انجام این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی پیشران های بهسازی آموزش و ترویج رفتارهای محیط زیستی کارکنان سازمان های دولتی ج.ا.ایران با رهیافت آینده پژوهشی راهبردی بوده است. پژوهش حاضر از نظر روش انجام، بر پایه تحلیل ماتریس اثرات متقابل ساختاری با رویکرد آینده پژوهشی راهبردی و از نظر هدف، از نوع توسعه ای-کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش از ۳۵ نفر از خبرگان شامل اساتید دانشگاهی و مدیران عالی سازمان های دولتی ج.ا.ایران به روش هدفمند تشکیل شده است. داده های این پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه ساختاریافته و پرسشنامه کیفی امتیازدهی از صفر تا سه طبق ماتریس اثرات متقابل ساختاری جمع آوری شده و با نرم افزار آماری MICMAC تجزیه و تحلیل شده اند. یافته های این پژوهش نشان داد که پیشران های ترکیب برنامه ها و دوره های آموزشی با فعالیت ها و اقدامات داوطلبانه محیط زیستی کارکنان، پیاده سازی و تبیین رفتارهای محیط زیستی در برنامه های توسعه منابع انسانی، تبیین و ادغام اهداف محیط زیستی با هنجارها، ارزش ها و فرهنگ سازمانی، تدوین و تبین راهبردها و سیاست های شفاف برای حفاظت و بهبود محیط زیست سازمانی به عنوان تاثیرگذارین پیشران های بهسازی آموزش و ترویج رفتارهای محیط زیستی کارکنان سازمان های دولتی ج.ا.ایران هستند. نتایج این پژوهش نشان داد که شناسایی و اولویت بندی پیشران های بهسازی آموزش و ترویج رفتارهای محیط زیستی کارکنان سازمان های دولتی ج.ا.ایران، زمینه ساز طراحی برنامه های آموزشی هدفمند با رویکرد پایداری محیط زیست و بهبود عملکرد سازمان های دولتی کشور در مدیریت منابع و کاهش اثرات منفی زیست محیطی از طریق ترویج رفتارهای محیط زیستی کارکنان است.

کلیدواژه ها:

محیطزیست ، رفتارهای محیط زیستی ، آموزش و ترویج رفتارهای محیط زیستی ، سازمان های دولتی ، رهیافت آینده پژوهشی راهبردی