تاثیر مدارس هوشمند بر توانمندی شناختی، خوشبینی علمی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان

مدارس هوشمند به عنوان محیط های آموزشی نوین با بهره گیری از فناوری نقش مهمی در توسعه قابلیت های دانش آموزان ایفا می کنند. هدف این پژوهش مقایسه توانمندی شناختی، خوشبینی علمی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی بود. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مدارس متوسطه اول شهرستان های تهران در سال تحصیلی بود. تعداد ۴۵۰ نمونه از طریق پرسشنامه های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گرو (۱۹۹۰)، پرسشنامه توانمندی شناختی گراهام (۲۰۰۸) و پرسشنامه خوشبینی شییر و کارور (۱۹۸۵) به صورت آنلاین جمع آوری شدند. نمونه گیری به صورت در دسترس هدفمند انجام شد و داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره (مانووا) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین توانمندی شناختی، خوشبینی علمی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی تفاوت معناداری وجود داشت به این معنی که دانش آموزان مدارس هوشمند در این ابعاد عملکرد بهتری داشتند. این پژوهش نتیجه گرفت که مدارس هوشمند با فراهم آوردن محیطی غنی تر و تعاملی تر، می توانند به ارتقای توانایی های شناختی، خوشبینی و مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان کمک کنند.

کلیدواژه ها:

مدارس هوشمند ، توانمندی شناختی ، خوشبینی علمی ، یادگیری خودتنظیمی