راهکارهای گذار به مدارس تراز سند تحول بنیادین آموزش و پرورش عدالت آموزشی و تحول مدارس

زمینه مسئله مربوط به تنوع ساختار مدارس دولتی، نمونه دولتی، سمپاد، شاهد غیر دولتی و... در ایران است که منجر به نقض عدالت آموزشی و جداسازی دانش آموزان بر اساس معیارهای اقتصادی یا هوشی شده است. این امر موجب تضعیف مدارس عادی و محرومیت آنها از تنوع استعدادها گردیده است. این مطالعه با هدف بررسی امکان تحقق عدالت آموزشی از طریق ادغام مدارس خاص و ارائه راهکارهای تدریجی برای کاهش شکاف آموزشی در راستای اهداف سند تحول بنیادین انجام شده است. با توجه به چالش های سیاسی و اجتماعی، ادغام کامل مدارس خاص راهکارهای گام به گام و تعاملی به عنوان روش این مطالعه پیشنهاد می شود. نتایجی که این پژوهش ارائه می دهد به شرح زیر است: (۱) تخصیص سهمیه عادلانه: الزام مدارس خاص به پذیرش حداقل ۵۰ دانش آموزان از مناطق محروم (۲) اشتراک منابع بهره برداری مشترک از امکانات و معلمان مجرب میان مدارس عادی و خاص (تبدیل به قطب های تربیتی) تغییر ماموریت مدارس خاص به مراکز الهام بخش با برنامه های مبتنی بر شش ساخت تربیتی (۴) ارزیابی یکپارچه اجرای نظام سنجش پیشرفت تحصیلی و تربیتی یکسان برای همه مدارس (۵) توانمندسازی معلمان آماده سازی معلمان برای کلاس های ناهمگن. (۶) اصلاح: گزینش جایگزینی آزمون های هوش با شناسایی استعدادها در مدارس عادی. ادغام کامل مدارس خاص در کوتاه مدت امکان پذیر نیست اما راهکارهای تدریجی مانند تخصیص سهمیه عادلانه، اشتراک منابع و تغییر ماموریت این مدارس می تواند گام موثری در جهت عدالت آموزشی باشد.

کلیدواژه ها:

عدالت ، آموزشی ، مدارس خاص ، تدریج گرایی ، شبکه همکاری مدارس ، سند تحول بنیادین