بررسی عوامل موثر در ایجاد انگیزه برای مشارکت دانش آموزان متوسطه در آموزش سایه

آموزش سایه اغلب جنبه هایی از برنامه درسی مدارس را هدف قرار می دهد که به شدت از طریق تجویز برنامه های درسی و ارزشیابی دقیق کنترل می شود. از نظر جامعه شناسی پیر بوردیو این کنترل را می توان به عنوان «نهادسازی» برنامه درسی در یک «حوزه آموزشی» درک کرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل ایجاد انگیزه دانش آموزان برای شرکت در آموزش سایه در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ انجام شد. این پژوهش با روش کمی و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته با ۴۲ گویه در مقیاس پنج درجه ای لیکرت بر روی نمونه تصادفی شامل ۳۱۲ نفر از دانش آموزان دخترانه و پسرانه دوره اول و دوم دبیرستان های دولتی مناطق ۱۴ و ۴ تهران انجام شد. پایایی پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ ۰.۸۲ محاسبه و روایی آن نیز با مشورت استادان این حوزه مورد تایید قرار گرفت. داده ها پس از گردآوری در محدوده آمار توصیفی موردبررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های این پژوهش نشان داد عوامل اصلی انگیزش دانش آموزان دوره متوسطه برای مشارکت در آموزش سایه شامل فاکتور فردی، عامل خانواده، والدین، عامل مدرسه، معلم، عامل مربی آموزش خصوصی، و پارامتر همسالان بودند. عامل شخصی و جاه طلبی دانش آموزان بالاترین میانگین را به خود اختصاص داد. در حالی که عملکرد و پیشنهادها عامل معلم کمترین نقش را در موافقت دانش آموز با حضور در آموزش سایه داشت. از کاربردهای آموزش سایه می توان نتیجه گرفت که به دلیل ناهمگونی توانایی دانش آموزان، معلم باید در طراحی تکالیف تنوع و تناسب با سبک یادگیری دانش آموزان را بیش از پیش مدنظر قرار می داد. این یافته ها می توانست پیامدهایی برای طراحی راهبردهای یادگیری کلاس درس و سیاست های آموزشی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش سایه ، تدریس خصوصی ، آموزش متوسطه ، انگیزه یادگیری