نقش فناوری کمک آموزشی در بهبود یادگیری مفاهیم ریاضی در دانش آموزان ناشنوا

بررسی دانش آموزان با ناتوانیهای شنوایی اغلب با چالشهایی در یادگیری مفاهیم ریاضی مواجه هستند، زیرا روشهای سنتی تدریس قادر به پاسخگویی به نیازهای خاص آنان نیستند. این مطالعه با هدف تاثیر استفاده از فناوریهای کمک آموزشی در بهبود یادگیری ریاضی دانش آموزان کم شنوا انجام شد. روش پژوهش شبه تجربی بود؛ جامعه آماری شامل ۶۰ دانش آموز پایه سوم ابتدایی با اختلال شنوایی بود که به دو گروه آزمایش (استفاده از فناوریهای کمک آموزشی) و گواه تدریس (سنتی) تقسیم شدند. مداخله شامل ۱۲ جلسه آموزشی با استفاده از فیلمهای آموزشی، نرم افزار تعاملی و زبان اشاره بود. ابزار گردآوری دادهها آزمون پیشرفت تحصیلی معلم ساخته با روایی و پایایی تایید شده بود. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بهبود معناداری در مفاهیم ریاضی (مانند اعداد، عملیات حسابی و اندازه گیری) داشتند. همچنین استفاده از فناوریهای تعاملی به افزایش انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان منجر شد. نتایج این مطالعه برجسته کرد که ادغام فناوریهای کمک آموزشی در برنامههای درسی میتواند به عنصر موثری در کاهش نابرابریهای یادگیری دانش آموزان ناشنوا عمل کند؛ بنابراین طراحی روشهای تدریس خلاقانه و انطباق پذیر با نیازهای ویژه آنان ضروری است.

کلیدواژه ها:

فناوری کمک آموزشی ، اختلال شنوایی ، یادگیری ، ریاضی ، دانش آموزان ناشنوا