بررسی رابطه بین خودمتمایزسازی، تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده با میزان تحمل پریشانی در میان دانش آموزان

تحمل پریشانی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی تاب آوری روان شناختی نقش مهمی در سلامت روان دانش آموزان ایفا می کند. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خودمتمایزسازی، تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده با میزان تحمل پریشانی در میان دانش آموزان دوره متوسطه دوم بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ در شهر رشت بود. نمونه ای به حجم ۳۵۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و با استفاده از پرسشنامه های خودمتمایزسازی اسکورن و فریدمن (۱۹۹۸)، تنظیم هیجان گراس و جان (۲۰۰۳)، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸) و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه نشان داد که هر سه متغیر پیش بین با تحمل پریشانی رابطه مثبت و معناداری دارند. همچنین حمایت اجتماعی ادراک شده به عنوان عامل تقویت کننده در مقابله با موقعیت های استرس زا عمل نمود. نتایج این پژوهش نشان داد که خودمتمایزسازی، تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده به طور معناداری تحمل پریشانی دانش آموزان را پیش بینی می کنند. دانش آموزانی که توانایی تفکیک هیجانات خود از دیگران را دارند، از راهبردهای سالم تنظیم هیجان بهره می برند و حمایت اجتماعی را بیشتر ادراک می کنند. در مواجهه با موقعیت های استرس زا از تاب آوری و تحمل روانی بالاتری برخوردارند؛ بنابراین آموزش مهارت های تنظیم هیجان و تقویت احساس تعلق و حمایت اجتماعی در محیط مدرسه می تواند به عنوان راهبردی موثر برای ارتقای سلامت روان دانش آموزان و افزایش ظرفیت تحمل پریشانی آن ها در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

خودمتمایزسازی تنظیم ، هیجان ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، تحمل پریشانی ، سلامت روان دانش آموزان