نقش سبک رهبری اصیل بر بهبود پایدار مدارس از طریق فرهنگ نوآورانه و عملکرد نوآورانه

نوآوری در مدارس با چالشهایی مانند مقاومت در برابر تغییر و کمبود منابع انسانی و مالی روبرو بوده است. این پژوهش با هدف تحلیل نقش سبکهای رهبری و فرهنگ سازمانی در ترویج نوآوری در مدارس متوسطه دوره دوم شهر ارومیه انجام شد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و با رویکرد معادلات ساختاری بود؛ جامعه آماری شامل ۵۰۰ مدیر مدرسه و نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای انجام شد (n=۲۲۰). مداخله شامل ارزیابی سبکهای رهبری (پرسشنامه استاندارد بس و آولیو، ۱۹۹۵)، فرهنگ سازمانی (پرسشنامه هوفستده، ۲۰۱۱) و نوآوری (پرسشنامه تید و همکاران، ۲۰۰۵) بود. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که رهبری تحول گرا و فرهنگ حمایتی نقش موثری در افزایش نوآوری مدارس داشتند، در حالی که ساختارهای بوروکراتیک به عنوان موانع اصلی شناسایی شدند. همچنین تعامل بین رهبری و فرهنگ سازمانی به طور قابل توجهی بر نوآوری تاثیر داشت. در نهایت، یافته ها اهمیت تقویت رهبری تحول گرا و ایجاد فرهنگ حمایتی را در محیط های آموزشی برجسته کردند تا زمینه های لازم برای نوآوری فراهم شود.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، سبک رهبری ، فرهنگ سازمانی ، مدارس ، معادلات ساختاری