بررسی تحلیلی - انتقادی چالشهای نوین نهادهای ارفاقی در سیاست جنایی ایران

فردی کردن مجازات به عنوان یکی از اصول پیشرفته در نظامهای حقوقی به شمار میرود. مقنن در هر نظام حقوقی برای کاهش بار آسیب مجازات و کاهش جمعیت کیفری در زندانها مقرراتی برای ارفاق و تسهیل در جهت دوباره اجتماعی شدن محکومین وضع کرده است. در گفتمان سیاست جنایی ایران نیز متاثر از پذیرش مکاتب جرم شناسی این نهادها مورد پذیرش و اقتباس قرار گرفته است. اعمال این نهادها در جرایم سبک امری کاملا معقول و پسندیده است اما قرار گرفتن جرایمی با درجه مجازات شدید که احساسات را جریحه دار کرده صرفا بی اعتمادی مردم را به دنبال دارد. رویکرد سیاست گذار کیفری در سالهای اخیر نشان داده که علاوه بر این نهادها بایستی به دنبال کاهش مدت حبس نیز بود وظیفه این کار را قانون کاهش مجازات حبسهای تعزیری به عهده داشت. در این نوشتار تلاش شده تا با روش توصیفی تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی نقش این نهادها بپردازد و آنها را مورد ارزیابی قرار داده و همچنین چالشهای پذیرش بدون معیار ثابت و عینی نهادهای مذکور مورد نقد قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نهادهای ارفاقی قانون ، کاهش تجاسر ، مجرمین سیاست جنایی ، ناکارآمدی عمومی