نقش ارتباط موثر معلم و دانش آموز در پیش بینی انگیزش تحصیلی و رضایت از مدرسه

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ارتباط موثر میان معلم و دانش آموز در پیش بینی انگیزش تحصیلی و رضایت از مدرسه است. ارتباط موثر معلم با دانش آموزان شامل رفتارهای کلامی و غیرکلامی، همدلی، درک متقابل و حمایت روانی است که می تواند احساس ارزشمندی، علاقه و مشارکت دانش آموزان در فرایند یادگیری را افزایش دهد. در مقابل، ضعف در مهارت های ارتباطی معلمان ممکن است به بروز بی انگیزگی، اضطراب تحصیلی و کاهش رضایت از محیط آموزشی بینجامد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی–همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر [نام شهر] در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد ۳۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ارتباط موثر معلم، مقیاس انگیزش تحصیلی و مقیاس رضایت از مدرسه بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.

کلیدواژه ها:

ارتباط موثر معلم و دانش آموز ، انگیزش تحصیلی ، رضایت از مدرسه ، روابط انسانی ، آموزش متوسطه