تعریف ادبیات کودک، اهمیت آن در دوران ابتدایی

ادبیات کودک یکی از مهم ترین ابزارهای تربیتی و آموزشی در دوره ابتدایی است که از طریق داستان، شعر، افسانه و روایت، به رشد شناختی، عاطفی، اخلاقی و اجتماعی کودکان کمک می کند. این شاخه از ادبیات، متناسب با ویژگی های سنی و ذهنی کودکان، محتوایی ارائه می دهد که تخیل و خلاقیت آن ها را پرورش داده و زمینه ساز رشد زبانی و فکری آنان می شود. در سال های آغازین تحصیل، کودکان بیش از هر زمان دیگری نیازمند محتوایی هستند که ضمن آموزش غیرمستقیم ارزش های انسانی، حس کنجکاوی و لذت از یادگیری را نیز در آنان تقویت کند. ادبیات کودک نه تنها نقش موثری در ارتقای توانایی خواندن، درک مطلب و گسترش دایره واژگان دارد، بلکه به پرورش مهارت های اجتماعی مانند همدلی، همکاری و احترام به دیگران نیز منجر می شود. اهمیت ادبیات کودک در نظام آموزشی ابتدایی در این است که با استفاده از زبان نمادین و جذاب، ارزش های فرهنگی، اخلاقی و ملی را در ذهن و رفتار دانش آموزان نهادینه می کند. هدف این مقاله بررسی مفهوم ادبیات کودک، نقش آن در رشد همه جانبه فردی و اجتماعی دانش آموزان ابتدایی و تبیین ضرورت گنجاندن آن در برنامه های آموزشی رسمی و غیررسمی مدارس است. نتایج مطالعات نشان می دهد که استفاده هدفمند از متون ادبی متناسب با سن، می تواند در شکل گیری شخصیت اخلاقی، افزایش انگیزه یادگیری و رشد خلاقیت دانش آموزان نقش موثری ایفا کند. کلیدواژه ها: ادبیات کودک، آموزش ابتدایی، رشد شناختی، خلاقیت، مهارت های اجتماعی، تربیت اخلاقی

کلیدواژه ها:

ادبیات کودک ، آموزش ابتدایی ، رشد شناختی ، خلاقیت ، مهارت های اجتماعی ، تربیت اخلاقی